Wat was er eerst?

Goedemorgen lieve allemaal,

Mijn werktijd op Bali start ook vandaag om tien voor acht zie ik. Ik heb vannacht denk ik wel tien uur geslapen. Middagdutje zat er gisteren niet in dus dan moet ik het 's nachts inhalen. Alhoewel? Verloren tijd kun je niet inhalen. Verloren slaap wel?

We zijn hier nu een week en waar ik bij het vorige verhaal nog wist wat er op welke dag gebeurde ben ik nu alle besef van "wanneer was dat" helemaal kwijt. Is voor mijn lezers ook volstrekt niet belangrijk denk ik. Dus nu dan een snapshot van de hoogtepunten.

De cliffhanger van vorige keer was elektriciteit dus daar begin ik dan maar mee. Toen we onderweg waren van Lovina naar Pancasari moesten we de bergen weer over. Alle 176 bochten door. De wegen worden steeds beter onderhouden en het valt me op dat er overal elektriciteitspalen langs de weg staan met vuistdikke kabels. Adek en ik raken in gesprek over wat er eerst was. De elektriciteit? De weg? De huizen erachter diep verstopt in het struikgewas en bamboebos? De logica zegt dat de weg er eerst moet zijn geweest. Maar waarom een weg aanleggen in een gebied waar geen mensen wonen? Dus misschien waren er eerst huisjes. Maar hoe bouw je huisjes als er geen weg naartoe is? Op Bali is elk stukje grond met een hellingsgraad van minder dan 45 graden bestemd voor landbouw. Ik probeer me voor te stellen hoe dat allemaal zo ontwikkeld is geraakt. En hoe de elektriciteit is aangelegd. Heel Bali is de afgelopen 30 jaar in zo'n enorme stroomversnelling geraakt. Tot 1984 had Adek nog geen beschikking over elektriciteit. Het hele dorp had trouwens nog geen elektriciteit. Nou ja, de twee of drie hotels dan wel maar alle huizen van de werkende klasse in dat dorp deden het nog met petroleum branders. En nu heeft Adek zijn tweede televisie gekocht. De eerste was overleden en nu staat er ook bij hem een flatscreen. Geen 2 meter brede versie hoor. In het achterland waar geen toeristen te vinden zijn is het nog heel gewoon dat er nederzettingen zijn waar geen elektriciteit te vinden is. Ook al staan er langs de weg palen met vuistdikke kabels. Die komen niet tot aan de huizen.

Mijn tijdelijke Zweedse buurvrouw en ik verheugen ons op de komst van Hennie. Zij is onze gezamenlijke vriendin. Omdat de gezondheid, of het gebrek aan gezondheid, het voor Hennie onmogelijk maakte om vorig jaar naar Bali te komen is het tijd voor een feestje. Vinden wij dan toch. Na al die jaren, vijfentwintig? of zo voor het eerst een jaar onderbreking. En dan nu weer terug. Haar tweede thuis. Er ontstaat langzaam aan een plannetje. We gaan een spandoek laten maken in Singaraja. Bij de printshop waar ik ook mijn tuindoeken laat printen. Het meisje dat ons helpt met het ontwerp vindt via Google een paar mooie foto's en de tekst "welkom thuis Hennie" komt er ook op. Hoe groot moet het worden? Nou ja, het formaat van een spandoek. 40x 200 ongeveer. Als we het de volgende dag mogen ophalen blijkt dat er toch een spraakverwarring is geweest. Het spandoek heeft het formaat van een fiks zonnescherm, Zeker 200x 350 !!! Met de staff van Villa Jaya weten we het op tijd voor de kamer te hangen. Heel de kamer is aan het zicht onttrokken. In spanning wachten Mia en ik op de komst van Hennie, Hans en kleinzoon Pim. Als ze dan eindelijk aankomen hebben wij de camera's in de aanslag. De verrassing moet op de foto. Maar Hennie ziet niets van dit alles. Als eerste spot ze Mia, dan Guust en dan mij. Pas als ze zich omdraait valt haar oog op het zonnescherm en de tekst erop. Het is een heel geslaagde verrassing. Toch een traantje?

@ Sigrid: ik heb gisteren  pas voor het eerst gegeten bij het "vlooiententje". Ook hier is er wat veranderd. Er staat geen kartonnen afvaldoos meer onder de tafel, de oude hond is dood en de nieuwe hond is er eentje met een goed geheugen. Ik verbeeld het me misschien maar volgens mij herkende hij me. Geen vlo gezien trouwens. Ook geen ratten.

@ Tjeerd: vanmiddag even naar Ari om haar papieren voor het scholingsproject af te geven en dan is alleen Padangbai nog op het programma. Ik krijg mijn werk wel rond deze vakantie. Kreeg jij nou altijd gratis lunch bij Kadek? Dan moet ik de volgende keer als ik haar ontmoet Guust misschien maar niet meenemen ;-)

@ mijn lieve neven en nichten: komt er vanmorgen toch een vrouwtje met haar dochter bij ons aan tafel zitten die uit Schoonenbeek komen! Na lang graven in mijn geheugen komt de naam Kramer boven drijven van het transportbedrijf...... Ja, die heeft zij ook gekend. Het transportbedrijf is allang verkocht, dochterlief heeft het niet overgenomen. En er is in Schoonenbeek een soort verzorgingshuis gebouwd met zijn geld. In de volksmond heet die flat "de pettenflat" omdat Kramer altijd met een pet op zijn hoofd rondliep. De oude Kramer spendeerde zijn geld niet verkeerd vertellen ze me. Toen hij ziek werd moest hij regelmatig naar Groningen voor een scan. Dat vond hij te ver rijden elke keer. Dus kocht hij een scanapparaat en schonk dat aan het Schepersziekenhuis in Emmen. Hoefde hij niet zover meer te reizen. 

@ Maartje en Eva: Netflix werkt hier nu ook! Guust kan dus regelmatig filmpjes kijken. Als zijn ogen niet dichtvallen dan toch.

@ Eva: wat moet jij toch met lege kokosnoten?

Er zijn vast nog heel veel dingen te vertellen die de moeite waard zijn. Helaas kan ik er nu even niet opkomen. Voor de volgende krant mogen jullie mijn zoektocht via Global Village (de koffieshop hier) van me verwachten. En er staat nog zoveel op mijn "todo" lijstje dat ik vast nog wel een paar krantjes kan vullen. Nu eerst even zwemmen, boekje lezen en luisteren naar de vogels die het hele jaar door schijnen te nestelen. Ik heb al gevraagd of hier de vogels ook altijd een ei leggen in de maand mei maar de locals hebben me nog niet van een antwoord kunnen voorzien. 

Nog even een nagekomen bericht: er schijnen hier heel veel Pokemons te zijn. Volgens Hennie dan toch.Die Hans ervan verdenkt bij elke wandeling die hij maakt eigenlijk op Pokemon zoektocht te zijn.

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.... een dikke kusssss

Alita