koeala loempoer

Hallo lieve allemaal,

Weer een heel andere kijk op vakantie door de toevoeging van mijn lieve nicht Sigrid en haar man Arthur. Adek en ik hebben ze op 2 september opgehaald van het vliegveld en gelijk naar Lovina gebracht. Wel leuk hoor om dan bij de luchthaven te staan en de aankomende passagiers te zien. En te weten dat ik blijf en niet vertrek maakt ook dit weer een fijne belevenis. Sigrid en Arthur zijn op tijd geland en de vermoeidheid valt ook wel mee lijkt het. Drie uur rijden naar Lovina. Als we aankomen slaat de vermoeidheid wel toe en binnen tien minuten liggen ze in bed. Nog wel even een issue over de kamers. We slapen boven. Niet zo heel erg natuurlijk want ik heb dan wel een gebroken arm en geen gebroken pootje. Maar het evenwicht is een beetje ver te zoeken. Voorzichtig trappen lopen. En Sigrid en Arthur waren in de veronderstelling dat ze een airco kamer hadden besteld en dat bleek nadat de manager zelfs nog van huis is gekomen dus niet zo te zijn. Gelukkig kon dat voor twee nachten nog wel aangepast worden.

We hebben zoveel te bepraten samen en daar zijn de afgelopen dagen dan ook mee gevuld. Ik heb een grondige update gehad over mijn familie. Woon gewoon te ver weg om af en toe bij te kletsen en afspreken op een tropisch eiland is wel een leuke inhaalslag. Als we samen door het dorp kuieren is het komisch te zien dat er door de bevolking een quick scan wordt gedaan: Dat is mamAlita, duidelijk en dus even snel begroeten en knuffelen. En wie heeft ze mee? Ahhhhh nog meer familie. Hans en Henk (neef met echtgenoot) zijn al bekenden. Guust en de dochters Maartje en Eva zijn er niet bij. Ze zien meer van mijn familie dan veel van mijn vrienden in Nederland. 

En door de toevoeging van mijn familie ben ik deze eerste dagen op Bali ook meer toerist dan anders. Sigrid heeft "wat moeite" met eten langs de straat. Ik ben hierdoor nog niet verder gekomen dan de toeristen restaurants en 1 juice bij een foodtruck. Alhoewel, dat moet ik toegeven, Sigrid hierin wel heeft meegedaan. Zag er ook zo lekker uit.

Dat er nog wat jetlag in de benen en in het hoofd zit kan ik uitleggen met de titel van dit verhaal. Ze hebben in Nederland met de Visa kaart een vlucht geboekt van Denpasar naar Java. Wel betaald maar geen tickets ontvangen. Bij een lokale reisagent wordt geadviseerd de betaling terug te draaien en een nieuw ticket te boeken. Als Sigrid en ik administratiekantoortje zitten te spelen op het terras van ons hotel ontstaat een hilarische spraakverwarring. Ik zit achter mijn laptop en Sigrid probeert me uit te leggen dat de betaling niet rechtstreeks is gedaan aan Lion Air maar via een tussenpersoon. Koeala Loempoer of zo...... Het heeft wel een half uur geduurd voordat bleek dat de lokatie van de tussenpersoon Kuala Lumpur is.... Maleisie. 

Het vrouwtje dat schelpen verkoopt is door een gift van Hans en Henk en Sigrid en Arthur ook deze vakantie weer heel erg blij gemaakt. Ze kreeg een maandsalaris van een modale werknemer in één gouden handdruk aangereikt op het kruispunt waar ik haar vorig jaar ook al een keer verrast heb. Tranen van blijdschap bij zowel het schelpenvrouwtje als mijn nicht. We krijgen nu bij iedere ontmoeting armbandjes van haar. En waag het niet om te weigeren ;-)

Uit het verleden van Indonesië nog een klein verhaal van mijn Indische neef Arthur. We hadden het over rubber. Op een rubber plantage wordt en werd heel hard gewerkt om te kunnen oogsten. De werkers liepen allemaal op blote voeten. Totdat er een vertegenwoordiging van een Nederlandse schoenfabriek gympen kwam brengen. De Nederlandse opzichter kon alle werkers van schoenen voorzien en hiermee heel veel mensen blij maken. Helaas vonden de Indonesiërs dat niet zo'n goed idee. Indo werkers lopen niet op schoenen! Ook geen gekregen gympen. De opzichter is ontslagen en de gympen mochten niet meer aan tijdens het werk. 

Morgen ga ik met Sigrid en Arthur een paar dagen naar Amed. Zij gaan daar vandaan door naar Sanur en ik kom weer terug naar huis. Mijn huis in Lovina dan wel te verstaan. Ik krijg dan wel een kamer beneden. 

Update over de breuk in mijn arm: Ik kon eerst alleen rondjes zwemmen maar door flink te oefenen haal ik nu de overkant van het zwembad alweer in een rechte lijn. Revalidatieproject is nu al geslaagd.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke Kussssss

Alita