Een mislukte poging

Hallo lieve allemaal,

Daar ben ik dan weer. Het is kwart over zeven en ik kom jullie het vervolg van de cliffhanger vertellen. 

De Budi (die eigenlijk dus Wayan heet bleek gisteren) was oprecht zielsgelukkig samen herinneringen op te halen. We hebben met onze mobieltjes op schoot foto's zitten bekijken en vreselijk gelachen. En zoals vaak gebeurt lijkt alles meer roze van kleur dan het 15 jaar geleden was, Het ging zelfs zover dat we bedachten hoe leuk het zou zijn een vlucht voor Maartje te kunnen boeken. Dat is uiteindelijk niet gedaan want de fantasie won het niet van de realiteit. Maar de dromen over hoe fijn het kan zijn om momenten te kunnen herbeleven waren mooi roze.

Gisteren ben ik op zoek geweest voor een jurk voor de moeder van Mekhlef. Hij is een van de ex vluchtelingen waar ik nog een heel fijn contact mee heb. En via hem ook met zijn moeder die nu als illegaal in Turkije woont. Haar wens was een jurk te hebben gemaakt van stof uit Indonesie. Ik heb een naaister gevonden die volgens mij hetzelfde postuur heeft en na een enorme puzzel over model en motief de knoop doorgehakt en een bestelling geplaatst. Jurk met lange mouwen tot net onder de enkels in een heel mooie stof. Zaterdagochtend is hij klaar. Kosten Irp 250.000 (Eur. 15,90), stof inclusief maakloon. Nu nog bedenken hoe we die in Turkije krijgen.

Tanja aan het eind van de dag gebeld en bezocht omdat de stroopwafels nog bezorgd moesten worden. Iemand interesse om hiervoor een export op te zetten? De stroopwafels zijn niet aan te slepen en een pak van acht stroopwafels is zo op. Voor hun gewoon in plaats van een diner soms.

We hadden afgesproken om een uur of zes en om tien uur was ik terug op mijn kamer. De hele avond hield Tanja de salontafel op haar terras gevuld met eten: aubergine salade, tempe, kip, balinese worstjes, een soort eigengemaakt rollade, rijst en natuurlijk de stroopwafels. Thee en rode wijn en ook nog een stuk chocoladetaart die ze nog had staan. Dat noemen ze hier theevisite. Of zou het een russische gewoonte zijn want Tanja woont dan wel hier maar is Russisch. Adek en Mawel zorgden voor de muzikale omlijsting. Het thema van de gesprekken was muziek. En dat Tanja en ik probeerden uit te leggen dat er mensen zijn die met hun stem een glas kunnen breken ging er bij de heren niet in. Jullie vrouwen geloven ook alles...... Terwijl de heren degenen zijn die alleen maar geloven wat er op YouTube staat. Dus lieve lezers, als een van jullie me een link kan sturen naar een filmpje waarop te zien is dat er iemand met behulp van zijn of haar stem een glas kapot weet te zingen dan houd ik me aanbevolen. Dan moeten ze het toch geloven.

Het Lovina festival dat op het strand van start is gegaan heeft vanmiddag gezorgd voor een mega drukte. Een soort vierdagen feest met demonstraties van dans, muziek, eettentjes en een kermis voor de kleintjes. Vanuit de verre omgeving is iedereen de komende vier dagen hier in de buurt te vinden. Vanmiddag kwam ik een van de attracties tegen die het vermelden waard is. Een kinderspeelhuis gemaakt van plastic flessen. Compleet met een deur die open en dicht kan en een dak in Europese stijl. Zo kun je natuurlijk ook hergebruiken.

De eerste bestellingen van mijn trouwe lezers komen inmiddels binnendruppelen. Neem je voor mij, als het kan, en het nog in je koffer past, alsjeblieft .......... mee?

Wacht niet te lang met de bestellingen door te geven want het is niet zeker dat ik alles op de laatste dagen nog kan vinden. Ik vind shoppen niet erg hoor maar niet op het laatste moment. Moet tenslotte ook tijd uittrekken voor het onderhandelen.

@ Els Louweret: je hebt de hartelijke groeten van Annie en de kleine Adi. Wat een prachtig boefje wordt hij zeg.

Voor nu voor alle lezers een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen 

Een dikke kusssss

Alita

Ik ga me nog even in het feestgedruis storten. Nooit te oud voor een feestje tenslotte.