Zoveel militairen

Hallo lieve allemaal, 

Op zaterdag zit ik aan de koffie op het strand. Ik mijmer wat weg. Dan valt mijn oog op een paar mannen die in oranje shirts het plein bij het volleybalveld komen opgerend. Een stuk of 10. Nee, verder tellen. Twintig, dertig, veertig, vijftig. Misschien nog wel meer. Ze doen wat rek en strek oefeningen. Er staan ook drie militaire voertuigen. Eén van de mannen komt een bakje koffie drinken en we raken aan de praat. Dank je wel Google translate. Hij legt uit dat ze in de buurt gelegerd zijn en iedere zaterdag minimaal 10 kilometer rennen. Ik vind het aantal militairen behoorlijk maar hij legt me uit dat dit er maar weinig zijn. Er zijn een paar duizend militairen in de buurt gelegerd. Allemaal mannen. En één vrouw die meestal bureau werk doet. En alleen aan de schietoefeningen meedoet. En ze is daar heel goed in hoor ik met wat afgunst in zijn stem. Het lijkt wel koningsdag. Na een klein half uurtje worden ze ingeladen in de trucks en vertrekken ze. Terug rennen hoeft niet. 

Gisteren was het zondag en we zijn naar de kerk geweest. Voor mij de tweede keer. Voor Maartje de eerste keer. Wel vroeg op want de dienst begint om 07:30 uur. Het was weer heel bijzonder. Iedereen schudt iedereen de hand bij binnenkomst. De meerderheid van de aanwezigen is vrouw. Ook de dominee is vrouw. De dienst wordt in het Indonesisch gehouden maar ik merk dat ik steeds meer woorden herken. Er wordt veel gezongen en de tekst is op een beeldscherm te volgen. Maartje en ik zingen braaf mee. Halverwege de dienst is er opnieuw een handen schudden moment. Je naasten en degenen die voor en achter je zitten. Het voelt goed dat er aandacht voor elkaar is. Na ruim een uur is de dienst voorbij en opnieuw worden handen geschud. Met de wens : happy Sunday. In het Engels nu. Speciaal voor ons? Als we buiten staan komt er een auto aan met 6 man politie. We vragen aan Ngurah wat hiervoor de reden is. Het antwoord: voor de veiligheid roept meer vragen dan antwoorden op. Zoiets zien we nooit bij een hindoeïstische dienst. Ja,  lokale veiligheidsmensen met geruite sarongs. Geen politie. Ngurah heeft pret over dit bezoek. De dienst eindigt op de tijd dat het normaal begint. De agenten zijn mosterd na de maaltijd. 

Het is pas tien uur als we terug bij ons hotel zijn. Lekker de hele dag voor ons. En gezegend zijn we ook al. In de avond eten we samen met Tanja, Mawel en Ray. Dat was een tegenvaller. Bediening slecht, eten matig en een toeristen prijs. Billy's 69 restaurant heeft van mij een slechte review gekregen. Hier zien ze me niet weer. 

Vanmiddag worden we opgehaald om een bezoek aan het weeshuis te brengen. Nyanya, mijn contactpersoon daar is jarig vandaag. Zo dus maar eens een cadeautje regelen. En gelijk wat cadeautjes voor thuis. 

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en, voor degenen die het op prijs stellen een dikke KUSSSS 

Alita