Strand en eten

Hallo lieve allemaal, 

Maartje heeft gisteren een trendy yoga centrum uitgezocht om te bezoeken. Niet echt mijn ding. Zij gaat er met een Grab chauffeur heen en ik zoek haar later daar op. Ook met een Grab chauffeur. Zonder zo'n mannetje in het groen is het moeilijk je te verplaatsen. 

Als ik er aankom merk ik dat de gemiddelde leeftijd niet de mijne is. Een paar honderd jonge, in strakke pakjes geklede, mensen zitten voorafgaand of na afloop van de yoga les in een restaurant wat in niets lijkt op de warungs die ik normaal bezoek. Gezonde salades, schalen vol granen en fruit voor het uitkiezen. Zien en gezien worden. Zonder uitzondering met een mobieltje aan een touwtje om de nek. Voor Maartje is het de meest normale zaak van de wereld. Voor mij is het dat zeker niet. We eten samen een combi van ontbijt en lunch. Daarna heb ik genoeg van deze sfeer. We zoeken en vinden weer een motor met chauffeur en gaan naar het strand. Hij rijd ons tot bijna op het strand. Een paar stevige grote treden en dan met de voetjes in het zand. Dat voelt wel vertrouwd. 

Met een dochter met strandwacht ervaring krijg ik een uitleg hoe ik hier de zee in kan. Iets met rennen en door de hoge golven zien te komen. En op de terugweg hetzelfde in omgekeerde volgorde. Resultaat was dat ik tot mijn knieën het water heb gevoeld. Ja, ik heb strenge begeleiding. En ik word er aan herinnerd dat ik geen jonge hond meer ben. 

De enige lokale mensen die ik vandaag zie werken in de bediening of in de huishouding. Heel Uluwatu is overgenomen door de toeristen industrie. Waar wonen de mensen? 

We hebben vanavond een afspraak met Erik om bij zijn werkplek te gaan eten. Ook hier alles trendy, healthy, vegan en veraf van een maaltje uit een bananenblad. Hij is zo trots dat wij er zijn. We worden echt in de watten gelegd. En tussendoor wordt zijn moeder gebeld. Kijk mama, ik ben zo blij. 

Het is inmiddels zondag en Maartje is naar de gym. Op de terugweg neemt ze ontbijt mee. Ik houd het bij lezen en luieren. Op de achtergrond hoor ik gamalan muziek. Crematie of huwelijk? Toch nog wat lokale tradities over. 

Morgen vertrekken we naar de volgende bestemming. Tabanan. Weer een redelijk luxe resort met spa, massages en yoga. De laatste stop voordat ik thuis ben in Lovina. Met zwembad en vrienden en kletsen op het strand met koffie. Het is een enerverende vakantie tot nu toe. Zo'n klein eiland en zoveel eerste keer ervaringen. 

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en, voor degenen die het op prijs stellen, een dikke KUSSSS 

Alita