dag dag (rode) mieren

Hallo lieve allemaal,

Nu niet gelijk gaan denken dat de krant voortaan dagelijks verschijnt hoor. Het zal ongetwijfeld nog wel een keer een paar dagen rustig worden maar voor nu maak ik zoveel aantekeningen dat er geen beginnen aan is een dag over te slaan. Het was weer een aaneenschakeling van hoogtepunten,

Om maar met het weer te beginnen, ben tenslotte nog wel Nederlander: het was vandaag de hele dag droog! Zelfs geen gerommel in de verte en het grootste deel van de dag behoorlijk zonnig. De temperatuur is dan ook in de middag 32 graden in de schaduw. Meestal probeer ik 's middags even wat private time in te bouwen door een half uurtje met een goed boek binnen te blijven en van de airco te genieten. Helaas, daarvoor was er vandaag teveel dat me buiten hield. Ook niet erg hoor, gewoon het tempo aanpassen en dan komt het allemaal goed,

Vanmorgen was ik pas om half acht op het strand. Koffie, luisteren naar de kippenhok geluiden die de boatcaptains aan de koffietafel produceren. Ze winnen het ruimschoots van het gekakel van de vrouwen in de ochtend. Rond mijn voeten speelt een jong hondje met een grasspriet die boven het maaiveld uitsteekt. Het besluit om na een uurtje mijn echte ontbijt in het hotel te gaan eten is nog maar net genomen of mijn mond valt open van verbazing. Daar komt mijn Zwitserse medereizigster met haar vriendin aangelopen. De studente medicijnen. Weer een half uur verder ga ik dan toch naar mijn hotel met de afspraak om vanavond samen te gaan eten bij Bintang Bali. Life muziek is op donderdag inbegrepen. De Goden zijn me goedgezind en brengen wel heel leuke mensen op mijn pad. Na het ontbijt van een bord fruit en scrambled eggs ga ik aan de studie. Ik moet toch mijn huiswerk klaar hebben voor 12 uur als ik met Komang ga lunchen, Het lukt aardig. Een mens is nooit te oud om te leren. En het voordeel van wat ouder zijn is ook dat je inmiddels weet wanneer je beter kunt stoppen. Zo blijft er voor de lunch nog genoeg tijd over om even aan het zwembad te hangen en zelfs een paar baantjes te zwemmen.

Tijdens de lunch lukt het me ook vandaag weer een paar nietsvermoedende nieuwe toeristen de warung in te lokken. Ik voel me net een spin. Het levert me niet nogmaals een gratis lunch op maar wel een heel leuk gesprek met twee echtparen die al twee jaar de wereld vanaf een andere kant dan Nederland bekijken. Ze blijven steeds twee maanden in een land, van Midden Amerika tot Afrika en Rusland en omstreken om zo aan veel visa verplichtingen te ontsnappen. Nederland staat ook tussendoor weleens op het programma vertelden ze me. Maar daar kunnen ze zonder visum binnen. Ze zoeken de goedkope en rustige tijden per land uit en kunnen met een klein budget de maanden vullen.

@ Tjeerd: na de lunch op zoek geweest naar Komang maar niet kunnen vinden. Ári wel en die doet je de hartelijke groeten. De jonge Komang die me rondrijdt zorgt ervoor dat ik overal snel de spullen kan brengen voor de Stichting. Morgen nog maar eens kijken of we de andere Komang kunnen vinden besluiten we. Dan gaan we ook gelijk naar de school in Anturan. Deze plannen zijn inmiddels alweer aangepast want morgen is het vrijdag en geen donderdag en gaan Adek en ik Stephen en Lene in Denpasar van het vliegveld halen. Maar de vakantie is nog jong dus het komt allemaal goed.

@ Yvonne: Starlight Hotel en restaurant heeft een mooie menukaart. En het mooiste van de kaart is wel de extra service. De thuisbezorg service. Dat geldt zowel voor de maaltijden als voor de gasten. Maar die worden dan opgehaald en thuisgebracht. Mag ik de info hiervan in de gastenmap van Rumah Lotus steken? Voor als mensen eens geen zin hebben in Warung Apple of Ayu.

Als laatste op het dagprogramma stond een paar gesprekjes met de meiden die in de warungs op het strand werken. Eens even nagaan of die wellicht de Indonesische studente medicijnen kunnen achterhalen. Wonder boven wonder lijkt dat te lukken. Ze kennen haar en ze woont gewoon in Singaraja. Minder leuk is dat ze daar pas sinds een maand woont na haar huwelijk. Ze heeft de dokterstitel niet kunnen halen omdat een of andere rijke stinkerd om de hoek kwam. Jammer maar ja, niets aan te doen. Vanavond na het diner met de studentes hebben ze besloten om het geld dan maar terug te nemen en op zoek te gaan naar een andere bestemming. Ik houd 200.000 voor als ik nog iemand op het oog heb die een steuntje kan gebruiken.

En nu moet ik als de donder zo snel gaan slapen want morgen is het zes uur als Adek me aan de ingang van mijn hotel verwacht. Extra vroeg zodat we onderweg nog wat foto's kunnen maken in alle dorpen die we passeren. Want in ieder dorp wordt gewerkt aan enorme standbeelden die de avond voor Nyepi met veel kabaal in optochten door de straten zullen gaan. De volgende krant wordt zoals het nu uitziet dus een fotobijlage.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen....

een dikke kussss,

Alita

PS de titel heeft te maken met de groep rode mieren sinds vandaag de verhuisplannen hebben doorgezet en niet meer over mijn terras paraderen. Ik hebniet de kans gezien ze uit te zwaaien. Het ga jullie goed!