Over gratis lunchen en een echte aardbeving

Hallo lieve allemaal,

Het leuke aan het hotel waar ik nu zit (Angsoka) is toch wel dat ik een echt bureau heb. Misschien was het ooit ontworpen als een soort kaptafel maar het doet prima dienst als bureau. Hierdoor heb ik wat minder afleiding als ik de krant schrijf en geniet ik gelijk van de airco zodat mijn vingers niet aan het toetsenbord plakken.

Alhoewel het gistermiddag plotseling zo afkoelde dat ik mijn sarong als een dekentje over mijn schouders heb gehangen. Het was na mijn gratis lunch (verdiend omdat ik vier klanten bij de warung naar binnen heb gepraat) zo snel bewolkt geraakt dat het bijna angstig werd. Meters hoge golven en de boten sprongen als vlooien op en neer aan de ankerlijnen. Tot een paar jaar geleden lagen alle houten boten na het varen op het strand maar nu de ommekeer naar polyester bootjes volledig is voltooid zijn alle boten aan ankerlijnen in de zee voor het strand geparkeerd. Bijna alle boatcaptains keken met angstige blikken de hele avond over de zee. Wat een natuurgeweld is dat dan toch. Ook wel mooi om te zien eigenlijk maar het is wel hun reden van bestaan, zo'n boot.

Adek wilde gistermiddag graag zijn kleine ceremonie houden voor de nieuwe Bambi Eva en Suci had haar best gedaan op wat mooie offertjes. Helaas kon het niet doorgaan omdat we met geen mogelijkheid kans zagen de boot richting het strand te krijgen. Veel te gevaarlijk. Vanmorgen na de maidentrip is het dan toch gelukt de ceremonie te houden. Wierook, heilig zoet water, wat cakejes en eieren en van riet en bladeren mooie mandjes tooiden de voorplecht om 10 uur. Ze is er klaar voor die mooie nieuwe boot.

Gaandeweg raakte ik aan de praat met een paar locals. Of ik bang was geweest? Huh.... bang? Hoezo? Ik ben niet zo snel bang te krijgen hoor. Het bleek dat het rare gevoel dat ik rond zeven uur vanochtend voelde, zoiets alsof het strand beweegt alsof het de zee is, een aardbeving is geweest. Er is hier in het noorden van Bali geen melding van schade of gewonden maar in het zuiden hoorde ik zijn er toch wat gammele bouwwerken van uiterlijk veranderd. Ook geen gewonden overigens.

Gisteren ben ik gaan navragen waar het meisje die een miljoen van me tegoed heeft gevonden kan worden. Nog geen aanknopingspunt kunnen vinden maar dat komt vast nog wel. Ik heb dank zij vriend Komang wel de kleine Reza kunnen traceren. Hij wordt gesponsord door mensen uit Goes (of omgeving, dat weet ik even niet meer) en blijkt niet ver van de stoplichten te wonen. Nu hebben ze in Lovina maar 1 kruispunt met stoplichten dus dat was makkelijk. Ik ben de enveloppe met foto's gaan brengen en het lieve kind was helemaal beduusd. Om nog een graadje meer onder de indruk te raken toen we vertelden dat we hem volgende week komen ophalen om een middagje te gaan shoppen.

Komang heeft vandaag een gouden dagje gehad . Hij was in december geslaagd voor zijn inburgeringscursus en het wachten was nu op de MVV. Een soort vergunning om in Nederland te mogen komen wonen met zijn Nederlandse vrouw. Laat dat bericht nou net vandaag zijn binnengekomen! Ik kan het onweer en de regen niet stoppen maar ik mag wel wat geluk uitdelen hier. Hij heeft niet voor niets mijn docentenkwaliteiten moeten doorstaan vorig jaar. Hij gaat volgende maand naar Nederland om eindelijk samen te wonen met zijn Groningse Bianca. Op de valreep van zijn vertrek heeft hij me toegezegd de komende weken mijn leraar Indonesisch te zullen zijn en in ruil daarvoor blijf ik hem helpen met zijn Nederlandse spreekvaardigheid. Handelen met gesloten beurzen is hier goed te doen.

@ Tjeerd: Starlight Bar is het toch waar een enveloppe heen moet? En de serveerster heet Ari? Gaan we morgen doen.

@ Yvonne: Paskal heeft de lijsten en is op de hoogte van mijn verhuisplannen voor 3 april. Als er niets tussenkomt dan toch. En dan zorgen we gelijk voor een upgrade van het vermogen van de elektriciteitsmeter. Pulsar is zoals het er nu uitziet toch niet de beste optie. Duurt minimaal 6 maanden en de netwerkkosten zijn 40% van het verbruik!!

@ John Heerspink : stuur me even je emailadres door dan krijg je de info voor je vrienden in de mailbox.

Ik ga nog even een beetje studeren op het hoofdstuk eten en drinken in het Indonesisch en misschien nog een filmpje kijken. Dank zij de mogelijkheden van het downloaden bij Netflix. Soort flix on the road nu.

Veel liefs voor jullie allemaal, Blijf me schrijven dat houd me scherp en een dikke knuffel. Voor degenen die het op prijs stellen: een dikke Kusssss

Alita