De laatste dagen in Lovina

Hallo lieve allemaal,

Het valt me zwaar, de laatste dagen in Lovina zijn alweer aangebroken. Mijn agenda vult zich met de laatste dingen die toch echt nog even "moeten" gebeuren. Zoals bijvoorbeeld het bezoek aan de opticien, een spaghetti avond en een condoleancebezoek bij de overburen. De varkens zijn besteld maar mogen nog niet bij moeder varken weg dus het wegbrengen van de varkens kan ik helaas niet in een foto reportage vastleggen.

Maar laat ik beginnen met het condoleancebezoek. Mijn overbuurvrouw bij Rumah Lotus is overleden. Trieste bedoening natuurlijk. Ik kende haar niet echt, gewoon van het goedemorgen zeggen en van het voorbijgaan. Ze woonde alleen met haar dochter die, zo hoorde ik tijdens het condoleancebezoek, psychotisch is. Ja, dat komt ook hier voor. En dat geeft dan gelijk het probleem van de familie weer want wat moet er met de dochter gebeuren nu moeder is overleden. Het op tijd innemen van de juiste medicijnen is van levensbelang en daar kan nu niemand nog oog op houden. Een psychotische vrouw alleen in een huis is geen doen. De oudste zoon, die in Australie woont, heeft er een flinke kluif aan om alles voor vertrek terug naar Australie geregeld te krijgen. De beste optie lijkt nog dat de dochter bij haar andere (broer die wel in de buurt woont) intrekt en dat hij dan de verantwoordelijkheid krijgt voor de medicijnen die ingenomen moeten worden. Het ouderlijk huis wordt dan verhuurd en de opbrengst van de huur kan naar de broer die voor zijn zus gaat zorgen. Maar ja, als je al een gezin hebt met jonge kinderen wil je dan een zus in huis nemen die zoveel zorg vergt? De oplossing is nog niet voorhanden in elk geval. Ik heb er samen met Kadek, die bij Rumah Lotus onder andere voor het ontbijt zorgt, een tijdje braaf de verhalen aan zitten horen. Komang, de andere hulp in de huishouding, mocht niet naar het huis van de overledene want zij heeft twee maanden geleden een baby gekregen. En voordat de drie maanden ceremonie is geweest mogen die vrouwen geen bezoek brengen aan het huis van een overledene. Weer wat geleerd. Dat ik na het bezoek rechtstreeks door moest naar de zee om daar mijn voeten en gezicht met zout water te wassen wist ik ook niet. Het is om te zorgen dat de geest van de overledene niet aan me blijft kleven en mijn huis zou besmetten of zoiets. Ik heb me braaf aan de regels gehouden dus Rumah Lotus is voorlopig veilig.

Voor de rest zou ik zeggen dat jullie het best de foto's kunnen bekijken die ik zojuist weer heb toegevoegd. Het geeft een beetje een beeld van hoe ik hier leef, of geleefd wordt. Het is maar hoe je het bekijkt. Ik heb gisteren de nodige onderhandelingen gehad over de aanschaf van armbandjes, een deken voor Eva, een badmat voor Eva en een heleboel kruidenpotjes met kruiden die in Nederland zo goed als onvindbaar zijn. In elk geval in Zeeland slecht te vinden zijn. Yvonne van het plaatselijke yogacentrum heeft nog foto's gemaakt van "mijn" huis. Misschien dat er wel een mooie samenwerking mogelijk is tussen het yogacentrum en Rumah Lotus. Want het is een superplek om te relaxen. Meestal dan toch. De afgelopen twee avonden waren niet zo heel rustig vanwege de overledene aan de overkant. Zij maakt dan wel geen herrie meer maar alle gasten die vierentwintig uur per dag de wacht houden in het huis hebben daar gamalan muziek bij nodig met een volume dat een middelgrote discotheek niet zou misstaan. En voor even is dat niet zo erg maar iedere avond van acht tot twaalf... dat werd mij zelfs te gortig. Ik heb mijn slaapkamer met zicht op het zwembad dus ingeruild voor een slaapkamer met zicht op het terras achter het huis. En oordopjes ingedaan.....

Voor mensen die ook een keer naar dit huis willen vertrekken:

http://www.micazu.nl/vakantiehuis/rumah-lotus-4124

Het kattenvoer staat in het meest rechtse keukenkastje. En de kat graag 's morgens en 's avonds een klein handje voer geven. Hij luistert naar de naam Tijger.

Dikke knuffel en voor degenen die er prijs op stellen.... en heel dikke kussss

Ik denk niet dat mijn agenda het toe laat dat ik voor vertrek naar Nederland nog een keer kan schrijven dus best kans dat dit de laatste krant van deze reis is. Vanavond een afscheidsdiner bij Adek thuis en morgen examens engels afnemen. Mondeling. Maandagochtend nog even de dolfijnen gedag zeggen en dan naar het zuiden, naar het vliegveld.

Maar reageren kan het hele jaar door hoor. Tot mijn vertrek naar Bali in april volgend jaar. Dan kunnen jullie rekenen op een nieuwe serie kranten.

Alita