Reizen met een missie

dinsdag 23 augustus.

Zaterdag vertrokken en nu al weer dinsdag. Het gaat wel heel snel. In vogelvlucht wat er allemaal gebeurd is. Zaterdagmiddag heb ik op de camping kennis gemaakt met vrouw en dochtertje van Edo. De caravan is nu voor een paar maandjes weer in gebruik door de rechtmatige eigenaar. Heerlijk om te zien dat Mitzie (vrouw) en Toetie (dochtertje) recht uit de jungle van Guyana zo snel kunnen aarden in Nederland. Toetie op haar fiets met zijwieltjes reed binnen 24 uur al de hele camping over en wist ook een paar super blonde jongetjes te verleiden met haar op de trampoline te komen spelen. Zo zonder taal gaat het contact maken misschien nog wel sneller dan met taal. We hebben heerlijk kunnen bijkletsen, mijn haar is een keer of dertig geborsteld door Toetie die dat wel een sensatie vond: geen Afro haar en ik kon het ook met Mitzie goed vinden. Ze vond het jammer dat ik nu met vakantie ging nu zij er net zijn. Maar ja, ze blijven nog een tijdje dus we gaan het contact over een week of drie wel verder aanhalen.

's Avonds in het hotel kon ik de slaap slecht vatten. De hele tijd spookte Marjolein door mijn hoofd. Onze belofte aan elkaar om samen naar het huwelijk van Adek te gaan.... Zou haar ziel onder mijn arm kruipen en zou er op tijd een eind aan haar lijdensweg komen? Zondags op Schiphol sprak ik Yvonne (moeder van Marjolein). Ze vertelde me dat Marjolein op zaterdagavond laat rustig is ingeslapen. En daar sta je dan. Peukje roken buiten in de drukte van vertrekkende zenuwachtige passagiers die je geen deelgenoot kunt maken van je verdriet. Tranen van opluchting en verdriet rolden over mijn gezicht en dan komt er geen mens naar je toe die eens even een arm om je heen slaat. Hoe anders is het dan zodra je op Bali komt.

De vlucht was goed, het bleek toch Malaysia Airlines te zijn. De Star Alliance tussen KLM, Singapore Airlines en Malaysia Airlines geeft trouwens wel een probleem met vluchtnummers. Op mijn E-ticket stond KL4103 en de vertaling naar de praktijk gaf MH017. Gelukkig reis ik niet voor het eerst en kon ik het grondpersoneel uitleggen dat ik met mijn KLM ticket bij Malaysia Airlines in de goede rij stond. Anders was ik hier nu nog niet geweest ben ik bang.

Adek en verloofde waren er op tijd en een paar ongebruikelijke stops onderweg (KUTA beach en en de Mac op verzoek van verloofde) waren we 's avonds rond half zes in Lovina. De ohhh's en ahhhh's waren ook deze keer de welkomstmuziek. You are back again!!! Mamalitaaaaaa!!! Kamer met airco deze keer en flink afgedongen. Ik was al bijna weggelopen toen ik toch op mijn prijs per kamer van de in alle haast gebelde manager een akkoord kreeg. Het kost wat tijd maar dan heb je ook wel succes.

De avond is niet anders verlopen als anders. Even wat drinken, klein beetje eten nog en veel kletsen. Iedereen kende Marjolein ook en dat maakte het wel behoorlijk emotioneel. De mooiste foto's van Marjolein van de laatste paar weken heb ik laten zien en we konden samen huilen. Vrijdag als in Nederland de uitvaart is houden wij hier een kleine ceremonie met de vrienden van hier.

Op de valreep voordat ik me aan de nachtrust kon gaan wijden kreeg ik ook nog een nieuwtje van hier te horen. Luh (ja, de zus van Bagi en manager van het Suma Hotel) was zwanger toen ik hier de laatste keer was. Niets van gezien en zij heeft ook niets verteld. Morgen is de drie maanden ceremonie. Het is een meisje en morgen krijgt meisje ook een naam. Natuurlijk ben ik uitgenodigd en dat gaf me vandaag gelijk iets te doen. Babykleertjes shoppen. Putra heeft me op de brommer meegenomen en we hebben samen gewinkeld. Roze roze of roze?

Ja en verder? Verder houdt iedereen stevig zijn of kaken op elkaar en praat (nog) niet over de corrupte bankdirecteur die er met ieders spaargeld vandoor is gegaan. Verder is er hier ook een nieuw restaurant geopend. Nederlandse eigenaar en dat valt niet te missen getuige de uithangborden. Vanuit Warung Dewi aan de overkant had ik er een goed zicht op. Mijn nasi campur en Es the smaakten prima en voor het geld dat ik daarvoor kwijt was had ik aan de overkant nog geen servetje kunnen lenen.

Het is nu half twee en ik ga op zoek naar Mira om te zorgen dat de kleding die ik van Hennie heb meegekregen gekopieerd kan worden. Daarna even swimming pool en een middagdutje. Mama is reading a book too....

Het is een beetje onsamenhangend begin van de Bali krant maar dat ligt aan de jetlag zeg ik maar. Of aan het weer, of de atmosfeer. Ik ruik de warmte en proef de zon.

Tot snel weer lief Nederland. En, voor iedereen die het op prijs stelt een dikke kus en knuffels.

MamAlita