Een trein met internetverbinding

Hallo lieve allemaal,

In de trein met internetverbinding, laptop op schoot, en een vreemd landschap in mist gehuld dat aan me voorbij trekt. Het voelt vertrouwd om terug te zijn. Het was een heel erg goede reis. Weer gevuld met verrassende ontmoetingen. Een jongeman uit Toulouse zat de hele weg naast me en we hebben heerlijke gesprekken gevoerd. Hij had gelukkig niet de omvang van de Ier die de vorige keer naast me zat en ondanks dat hij de engelse taal niet zo heel erg machtig was konden we goed met elkaar praten. Over zijn liefdesverdriet, zijn eerste keer alleen reizen en het fantastische Bali dat hij voor de eerste keer heeft mogen voelen. Terwijl ik lig te slapen heeft hij mijn portret getekend. Als betaling voor de gratis coachingssessie. :-)

Ik denk terug aan een reis die van het begin tot het eind gevuld was met mooie ontmoetingen, mooie ervaringen en mooie mensen. Gisteren zat ik nog op het strand in Legian. Biertje erbij en uitzicht op een branding die uitnodigde om te gaan surfen. Niet dat ik daar de skills voor heb hoor. Ik heb al heel veel gekke dingen gedaan maar dat surfen laat ik maar over aan de mensen zoals Wendy en Peter die op de Molukken bij ons waren en die aan kite-surfen doen. Toto, de barman van het strand waar we zaten, beloofde me goed voor Hans en Henk te blijven zorgen. Hij wilde wel voor gids spelen en Hans en Henk nog meer van Bali laten zien. Ze "moeten" in elk geval naar Ubud, naar Tirta Empul, de Ulu Watu tempel en nog heel veel, heel erg veel meer.... Hennie is blij weer terug naar huis te kunnen gaan. Haar wandeltempo neemt voor vertrek al weer Nederlandse vormen aan. Wat bij mij natuurlijk zorgt voor de tegenhanger... door blijven slenteren!

Ik hoop dat ik jullie een beetje mee heb kunnen nemen op mijn reis en dat jullie mijn verhalen hebben kunnen waarderen. Zodra ik thuis even in de gelegenheid ben volgt nog een foto-bijlage van de krant en daarna wordt het wachten op de volgende reis.

Een voorlopig laatste dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.... een dikke kusssss,

Alita