Het is voorbij

Hallo lieve allemaal,

Als een echte redacteur zit ik voor dag en dauw te bedenken wat ik met jullie kan delen in dit laatste krantje vanuit Lovina. Zal ik schrijven over de verjaardag van de kleine Alita, gisteravond gevierd? Zal ik schrijven over de hilarische poging, geslaagd overigens, om voor Eva op het allerlaatste moment nog haarspeldjes te gaan halen op het strand? Zal ik schrijven over de karate-kids die gistermiddag op datzelfde strand in de bloedverzengende hitte aan het trainen waren? Zal ik schrijven over de brug over de vieze rivier in Singaradja waar een politieman me kwam vragen wat we daar stonden te doen? Toeristen die foto's maken van de rommel die naar zee drijft is niet iets wat hij dagelijks meemaakt denk ik zo en we stonden ook nog fout geparkeerd. Ik kan ook schrijven over de vogels die ons ook vanmorgen weer wakker zingen. Mij in elk geval, H&H slapen nog, en het zijn niet alleen hanen die we horen maar echte zangvogels.

Wat me het meest door mijn hoofd maalt en waar ik dus eigenlijk het best over kan schrijven is het grote gevoel van dankbaarheid dat ik deze vakantie weer heb mogen maken. Zonder noemenswaardige kleerscheuren ook. Een wondje op mijn enkel, opgelopen op de Molukken is met de lokale antibiotica in no time een littekentje geworden dat me aan deze reis kan blijven herinneren. Mijn oorontsteking die ik normaal bij terugkomst pas krijg heb ik in drie dagen met oordruppels kunnen stoppen. Twee bikini's kan ik hier achterlaten. De een omdat die met tye-rapjes aan elkaar gebonden was omdat de plastic ringetjes en sluiting niet langer tegen het klimaat konden. De ander omdat de zuurstokkleuren steeds meer in elkaar overliepen en het flitsende dat ik er thuis in zag nu verdwenen is.

Ik zou zo graag blijven en me verder onderdompelen in deze wondere wereld van Goden, gewoontjes en gerechten die je nergens zo kunt proeven als hier. Het is net alsof de dagen hier sneller gaan dan thuis. En dat geldt niet alleen voor deze laatste dagen.

Over drie uur hebben we het laatste ontbijt op, hebben we een laatste keer in het zwembad gelegen, een laatste warme douche kunnen nemen en staan we klaar om mijn oranje koffer weer bij Adek thuis te parkeren. Een koffer gevuld met mijn kleren die ik alleen hier nog draag, wat toiletspullen die ik dubbel heb en de antihistamine tabletjes die ik thuis nooit nodig heb tegen de muggensteken. We maken nog een toeristische route van de terugreis naar het zuiden waar we H&H afleveren bij het design hotel in Legian waar ze de laatste negen dagen Bali kunnen doorbrengen. Daarna gaan Hennie en ik door naar het vliegveld. Hier schijnen ze ook een KLM lounge te hebben waar ik als gast van Hennie mee naar binnen mag.

Ik moet vertrekken anders kan ik niet terugkomen.... De wijze woorden van Adek.

Voor iedereen dus een laatste tropische knuffel en voor degenen die het op prijs stellen een heel erg dikke kusssss,

Alita