Twee keer de overheid op het strand

Hallo lieve allemaal. 

Zowel gisteren als vandaag was de overheid present tijdens mijn rituele koffie moment op het strand. Gisteren een man op patrouille. Ik vroeg hem met hulp van translate wat hij dan doet. Het komt erop neer dat hij zichtbaar is in geval van meningsverschillen. Ook tussen toeristen en locals. Dat hij echt geen woord Engels spreekt geeft mij de indruk dat onenigheden in het voordeel van de locals worden afgehandeld. Heel voorzichtig vraag ik hem hoe hij dit oplost. Dan neemt hij de toeristen gewoon mee naar kantoor. Daar zit wel iemand die Engels spreekt. Ik denk dat dit antwoord een kwestie is van wistful thinking. 

Ik leg hem ook mijn vraag voor over mijn wens om les te geven. Gewoon vrijwillig en gratis. Of ik dat misschien op zijn kantoor kan bespreken. "Beter niet" zegt hij. Als de leraar het goed vindt mag het wel. Hier in het noorden dan toch. Zolang ik geen scooters ga verhuren is niets een probleem. Ik laat hem maar praten. Tegen sputteren is geen goed plan. 

Vanochtend ontmoet ik de belasting dienst. Net als gisteren in een strak gestreken overhemd met een overdaad aan emblemen. Glimmend gepoetste schoenen. De gesp van zijn riem is zelfs gepoetst. Dezelfde vraag voor hem. Wat is uw werk? Translate herkent het antwoord niet. Ik blijf maar respectvol glimlachen. Dan gooit hij het gesprek een andere richting uit. Of ik met hem op de foto wil. Geen probleem. Dat wordt me zo vaak gevraagd. In Indonesië dan. Ik trakteer hem op de koffie en loop een stukje verder. Ik vraag zijn functie wel na bij wat anderen. Hij blijkt belasting inspecteur te zijn. Er ligt een groot zeilschip voor anker op 500 meter uit de kust. Ook die moet op de foto. Lang leve de mobieltjes. De zeilers kunnen een aanslag tegemoet zien vertellen ze me. Ik heb zo mijn twijfels. 

Tijdens mijn ontbijt belt Adek me. Hij laat zien dat er 4 walvissen naast zijn boot zwemmen. Dat komt op mijn bucketlist. Walvissen spotten heb ik in 25 jaar nog niet meegemaakt. Ik heb nog 3 volle dagen te gaan. Wie weet.....

Voor nu voor allemaal een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen een dikke KUSSSS 

Alita