Het valt niet mee...

Hallo lieve allemaal,

Gisteren ben ik dus naar de school geweest waar Ayu naar toe wil gaan. Voor degenen die de voorgeschiedenis niet kennen even een korte update. Ayu is de oudste dochter van Putra en Kadek. Putra en Kadek worden gesponsord door mijn lieve vriendin Hennie. Al jarenlang. Hennie zorgt ervoor dat de boot van Putra er piekfijn uit blijft zien en ze zorgt ook voor geld voor scholing van de drie kinderen van Putra. Ayu is de oudste en rond deze maand haar middelbare school opleiding af. Ze wil nu graag een opleiding richting toerisme gaan doen. Duurt twee jaar. En daarvoor is natuurlijk weer geld nodig. Maar waarvoor betaal je dan uiteindelijk. Ik had Hennie beloofd dat ik dat zou gaan uitzoeken en dat heb ik gisteren gedaan. Om te zorgen dat alles goed begrepen en vertaald zou worden heb ik Adek meegevraagd want hij is behalve onpartijdig ook heel goed in de engelse taal. En niet te verlegen om door te vragen als er iets niet duidelijk is. Het was maar goed dat hij erbij was. Je zou je zo makkelijk laten verleiden overal ja op te zeggen als je die vriendelijke glimlach van de leerkrachten en begeleiders op school ziet. Het resultaat is dat ik nu precies weet hoeveel er waarvoor betaald moet worden. Ik zou dit verhaal ook gewoon aan Hennie kunnen mailen. Maar omdat het een typische Balinese aangelegenheid is wil ik het graag met iedereen delen.

We hebben afgesproken bij het marktje dat direct naast de school ligt. Net een soort snackbar waar de kinderen tussendoor kunnen komen eten. Niet slecht bedacht want eten doen ze hier de hele dag door. De leerkrachten stonden ons keurig op te wachten en voordat we het wisten zaten we in het kantoor van de directeur. Wat ik te vragen had..... Ayu zat als een witgeschilderd vogeltje naast me op de bank en keek naar haar lakschoentjes zonder iets te zeggen. Ze was witgeschilderd omdat dat een teken van status is. Hoe blanker hoe mooier en de foundation die wij westerlingen op onze gezichten smeren hebben ze hier ook. In 1 kleur: wit ! Ayu was nerveus. Dat was duidelijk en als een kat die zich gaat zitten poetsen als hij zich niet prettig voelt pakte Ayu haar mobieltje uit haar tas, klaar om berichten de wereld in te sturen. Niet voor lang. Een blik van afkeuren was genoeg om te maken dat ze er ook in no time weer mee stopte. Het is een echte puber. Een puber waar Hennie, als ze toestemming geeft voor de opleiding, de komende jaren haar handen nog aan vol zal hebben. De opleiding kost voor twee jaar 12,5 miljoen Irp. Als er alleen voor het eerste jaar een contract wordt aangegaan kost het 7,5 miljoen per jaar. Daarbij komen alleen nog de kosten voor de "graduation". En ze geven een baangarantie bij de opleiding van twee jaar. Voor zover je hier ook maar ergens een garantie op kunt krijgen natuurlijk. Het eerste jaar bestaat uit twee delen. De eerste zes maanden theorie op school en daarna zes maanden stage. En daar zit dan ook de adder onder de kokosbomen verstopt. De stage moet worden gevolgd in een groot hotel in bijvoorbeeld Kuta, Jimbaran of Sanur. Een sterrenhotel dus. Dat betekent dat ze daar in de buurt op kamers moet (kosten ongeveer 200.000 per maand als ze een kamer kan delen met een andere studente), zelf in de kosten van levensonderhoud moet voorzien en ook de eventuele reiskosten voor tussentijdse bezoekjes aan thuis moet betalen. Ze krijgt geen stagevergoeding maar het is wel mogelijk dat ze deelt in de fooienpot. Begeleiding vanuit school bestaat uit twee bezoeken in zes maanden van haar stagebegeleider en verder telefonische begeleiding vanuit school. Ze krijgt ook een stagebegeleider van het hotel aangewezen. Als ze de tweejarige opleiding wil gaan doen heeft ze de mogelijkheid om in Singapore of Amerika stage te lopen voor drie maanden. Extra kosten 15,5 miljoen, minimaal, want de kosten voor een vliegticket naar Amerika zijn wel wat hoger dan de kosten voor een ticket naar Singapore. Het is een berg geld en er zijn veel valkuilen. Ik vroeg Ayu wat de reden is dat ze juist voor deze opleiding kiest. De leerkracht had me al verteld dat veel van Ayu's vriendinnen de opleiding volgen en dat ze daardoor een voorsprong heeft omdat ze al weet hoe het daar aan toe gaat. Maar ik wil het toch van haarzelf horen. Ze antwoordt: I want to make my parents proud..... Tja, wat moet je dan zeggen? Na een rondleiding door de klassen, de praktijkruimte en de kantoortjes nemen we voor de deur afscheid van Putra en Ayu. Ik heb beloofd het verhaal aan Hennie voor te leggen en volgende week bij ze op bezoek te komen om de uitkomst te bespreken. Adek en ik maken gebruik van de snackbar aan de overkant. Nasi tjampoer met ijsthee... kosten 18.000 voor twee personen. Er is veel om over na te denken.

@ Hennie: ik stuur je het rekeningnummer van de school via prive mail wel door als je besluit door te willen gaan met deze sponsoring voor Ayu.

Dan nog een nagekomen bericht voor sponsor van Erik : Joost: Annie is weer zwanger. Ze vertelde het me vol schaamte. Ja, ze had de pil keurig geslikt elke dag. En nu is ze toch vijf maanden zwanger. Ze was naar de dokter geweest en wilde een abortus. Maar die kost 2 miljoen en die had ze niet. Toen zijn haar pillen voorgeschreven die zouden moeten zorgen dat het vruchtje werd afgedreven. Maar die pillen werkten niet. En nu verwachten ze dus weer een kindje. De oudste twee jongens zijn rond de twintig schat ik zo. Erik was het nakomertje en is nu 12? En Annie, met haar 39 jaar verwacht nu dus haar vierde kind. Ze is er niet blij mee..... Hoe triest kan het gaan hier. Jasmine, haar nicht, probeert al 16 jaar zwanger te worden en het lukt niet en Annie krijgt een ongewenst kindje. Ergens eind augustus.

Iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen..... een dikke kusssss

Alita