voeten wassen onderweg

Hallo lieve allemaal,

Vanmorgen, tradities moet je in ere houden nietwaar, begonnen met een redelijk traditioneel ontbijt: noodle soep met verse groenten! De andere twee gasten die tegelijk met mij aan het ontbijt zaten vonden het maar vreemd. Maar ja, lekker is lekker. Daarna naar het strand voor mijn derde beker thee. Helaas geen gebakken banaan vandaag. Ik was er dan ook wel een beetje laat. Ik kreeg de thee dus voor niets. Adek en ik hadden afgesproken om vandaag een eindje te gaan toeren op de motor. Vertrek een uurtje later dan gepland want het leek erop dat er nog een band geplakt moest worden. Maar dat viel mee, hij was gewoon leeg gelopen en niet lek. We hadden geen van beiden veel zin om uitgebreid plannen te maken en we zijn maar gewoon gaan rijden. Na een minuut of tien zin in advocado juice met chocolade saus. Echt een aanrader. Uitzicht op zee in een kleine warung. Wat wil een mens nog meer? Verder toeren dan maar. Tot drie keer aan toe in een mega file beland. De goden hebben bepaald dat vandaag een goede datum is om in het huwelijk te treden. En dat doen dan ook veel mensen. Heel veel brommers onderweg en ook rijen met pickup trucks afgeladen met feestgangers. We hadden nog even het plan om onaangekondigd ergens binnen te vallen met de mededeling dat we vrienden van het bruidspaar zijn. Nee, niet gedaan, maar wel heel verleidelijk zo'n fantasie. We zijn richting de bergen achter Singaradja gereden om de biggen te gaan bezoeken die inmiddels al jonkies hebben gekregen en daarvan is er ook al weer eentje weggegeven aan een ander gezin. Een super plensbui met onweer maakte dat de heenreis een onderbreking van een uurtje kreeg. Schuilen onder een golfplaten afdakje terwijl de regen met bakken uit de hemel komt. De rijen auto's met feestgangers rijden door. Op weg naar de WBA (wedding by accident). Aan zo'n verzopen stelletje feestgangers is niets feestelijks te zien hoor. Onder zeiltjes en roze parapluutjes.... Als we uiteindelijk bij de adoptiefamilie aankomen zien wij er ook niet zo heel feestelijk meer uit. Ik moest twee keer van de motor omdat we door de blubber wel erg onbestuurbaar werden. Tot mijn enkels in de blubber, rode klei, als henna. Het bezoek aan het gezin was wel heel bijzonder. Een ouder echtpaar dat zo mogelijk nog armoediger leefde als het gezin waar ik vorig jaar was. Maar schoon was het er wel. Ik schaamde me voor mijn rode voeten waar je kon zien hoe de klei een weg tussen mijn tenen had gevonden. Twee tandeloze mondjes in een door de tijd getekend gezicht straalden. Zelfs die twee tanden (ieder eentje) leken de glimlach mooier te maken. Na een handkus van de heer des huizes en een keer of honderd thank you sajang van de vrouw des huizes de terugweg maar opgezocht. Om toch enigszins toonbaar thuis te komen hebben we onderweg in het gezelschap van een heel oud mannetje op een bruggetje onze voeten gewassen. Het is echt net henna. Mijn voeten zijn pas schoon geworden na een grondige zeepbeurt in het hotel gevolgd door een half uurtje voetenbad in het zwembad. Een bijzondere dag. Batterij wordt langzaam opgeladen. Plannen voor morgen? Nog niet. Maar ik teken voor nog een dag als vandaag. Zoveel te beleven hier dat ik me bijna afvraag waarom ik toch naar de Molukken wil.

Voor vandaag weer een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.... een dikke kussss.

Alita