Op welk terras zit die del nu weer....:-)

Hallo lieve allemaal,

Hennie en ik zitten in Rumah Lotus opgescheept met twee gekke mannen. Heel erg gekke mannen. We spreken gelukkig dezelfde taal en lachen heel wat af. Gisteren zijn "de jongens" een dag met Adek op pad geweest. Hennie en ik bleven in Rumah Lotus achter en het was dus wel heel stil.... We hebben echt de hele dag niets gedaan. Nou ja, beetje lezen en af en toe een rondje zwemmen. Om een uur of vijf werd Hennie opgehaald om op familiebezoek te gaan. Half uurtje rust en toen kwamen de jongens weer thuis. Met heel veel indrukken. De markt in Singaradja bezocht, Hot Springs, de Boedistische tempel, de waterval bij Munduk en helaas geen wandeling door de sawahs want het ging in de loop van de middag wel heel erg hard regenen. Eind van de dag bij Twin Lakes geëindigd en toen was het dagje vol. Alle kleuren en geuren komen als bommetjes op de nieuwbakken Indonesië gangers af. Ja, ze zijn verslaafd. Zo verslaafd dat er zelfs al plannen voor een volgend bezoek bedacht worden. Als ik Hennie opbel om een uur of zeven om te vragen waar we voor het eten zullen afspreken blijkt dat de vermoeidheid de humor niet heeft kunnen verdrijven. "Op welk terras zit die del nu weer"...... komt op het conto van Hans. We vormen een bont gezelschap en iedereen in het dorp weet inmiddels dat Hans en Henk familie van me zijn. Familie om trots op te zijn. Voor de laatste dagen in Lovina heb ik inmiddels een agenda moeten maken om ervoor te zorgen dat wat we nog willen doen niet in het "dat doen we morgen nog wel even" hoofdstuk beland. Het is nu vrijdag en voor vandaag staan een bezoek aan het revalidatiecentrum en een bezoek aan wijnboer Fritz op het programma. Er waait eindelijk een zuchtje wind over het terras: "oh wat een lekker windje nu" zegt Hennie waarop Hans antwoordt: "oh sorry" ..... De humor is ook wakker. Hoe kunnen we nu denken aan vertrekken wetende dat H&H nog 9 dagen te gaan hebben....

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.....een dikke kussss,

Alita