op zoek naar de paradijsvogel

Hallo lieve allemaal,

Dit wordt een krantje om even bij te gaan zitten! Ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen week. Gelukkig heb ik wel aantekeningen gemaakt want na een dag reizen is mijn memory stick (dat is het woord van de week geworden) al vol. Zoals de titel van dit verhaal al zegt was ik dus op zoek naar de paradijsvogel. Die schijnt voor te komen in West Papoea (Irian Jaya) maar om daar naartoe te kunnen gaan had ik een schip met geld en een goed bewapend leger mee moeten nemen las ik op internet. Een stelling die ook door de reizigers die ik onderweg heb ontmoet en de plaatselijke bevolking volledig wordt onderschreven. Te gevaarlijk om te reizen als vrouw alleen en zelfs door Adek mee te nemen was het een niet aan te raden onderneming geweest. De reden dat ik zo graag op zoek wil naar de in het wild levende paradijsvogel is de droom van mijn moeder. De weken voordat ze stierf droomde ze over paradijsvogels. Ze was nooit in Indonesie geweest; mijn ome Jan wel. Die was in Nederlands Indie geweest maar ik denk niet dat hij haar ooit over de paradijsvogel heeft verteld. Het zal in Artis geweest zijn denk ik, daar heeft ze vlakbij gewoond, dat ze van de paradijsvogel hoorde. Maar het kan ook heel goed zijn dat ze de paradijsvogel zag in haar dromen vanwege de verhalen die hier toegedicht worden aan deze vogel. Het schijnt volgens de overleveringen waar ik van hoorde de vogel te zijn die als taxi dient naar de hemel. Ze zag de taxi komen in de weken voor ze stierf? Om kort te gaan, de paradijsvogel heb ik niet gezien. Ik heb de laatste week toch opvallend weinig vogels gezien. Of je moet de kippen meetellen. Op een tripje op het eiland Saparua zag ik op een moment wel een vlucht vogels overkomen, in een formatie zoals ganzen bij ons vliegen, maar dit leken wel pelikanen. Weet niet of die hier voorkomen trouwens. Maar de hals was wat gebogen en ze leken net zulke bekken, of zijn dat nou weer snavels, te hebben. Als ik die paradijsvogel nog eens wil zien zal ik naar het eiland Aru moeten. Het eiland behoort ook tot de Molukken en ligt dicht bij West Papoea. Mijn conditie is prima op het ogenblik dus die uitdaging ga ik vast nog wel aan ergens in mijn volgende reizen. Er zijn zoveel uitdagingen hier dat deze er ook nog wel bij kan.

Maar nu terug naar mijn reis van de afgelopen week. Die al begon op de avond voor vertrek bij de duitse wijnboer Fritz. Met Adek, Mawel en Tanja waren we uitgenodigd voor een wijnproeverij. Wijn van ananas, gember maar ook van druiven. In de toch wel heel erg gammele auto van Mawel reden we rond vijf uur de heuvel achter het dorp Kalibukbuk op. We hadden als cadeautje een stuk kaas meegenomen. Hoe Nederlands kun je wezen toch? Een stuk kaas bij de borrel. Fritz had ook Chris uitgenodigd, een heer van stand van 81, die hier ook al jaren in de buurt woont en op zijn leeftijd een vrouw vond van een jaar of 50 die hem wel wilde verzorgen. Chris kwam van een koude kermis thuis want zijn Balinese vrouwtje kleedde hem financieel helemaal uit en is met de noorderzon (of zuiderzon) vertrokken. Hij leeft nu alleen met als gezelschap een heel dorp dat zich om hem bekommerd. En met Fritz als vriend die hem van de nodige alcoholische versnaperingen kan voorzien heeft Chris het nog steeds prima naar zijn zin. Een borrelglaasje dient als wijnproefglas en wordt met allerlei verschillende wijnen gevuld. Het is wel een proeverij tenslotte. Maar na vier flessen verschillende wijn geproefd te hebben vond ik het toch wel welletjes worden. We hadden een prima avond met buitenom de kaas die wij hadden meegebracht ook ingemaakte Duitse leberwurst (smaakt niet slecht in het zuur), stokbrood van Indonesische kwaliteit, tomaten belegd met snippertjes ui en olijven. Het avondeten hebben we overgeslagen en om elf uur of zo zocht en vond ik mijn bed. Tas staat gepakt voor de volgende dag. Ik slaap diep en droom over baby's die in de schemering niet mogen slapen. Ook zo'n bijgeloof van hier. Baby's worden in de avondschemering wakker gemaakt en gehouden want de slechte geesten zijn dan actief en zouden bezit van de baby kunnen nemen. Pas als de eerste ster zichtbaar is mogen ze weer gaan slapen. Ik vraag me af hoe ze dan doen als het bewolkt is....

Ik ben vandaag al wakker sinds vijf uur. De tijdreis van afgelopen week is voelbaar. Eerst in Nederland nog even een uurtje moeten inleveren bij het ingaan van de zomertijd. Bij aankomst op Bali zes uur ingeleverd, bij het reizen naar de Molukken weer een uur ingeleverd en nu op Bali heb ik mijn uur weer terug. Maakt dat ik bijna als een lokale bewoner met de kippen en vooral met de hanen wakker word. Gisteren sprak ik Komang nog even en ze vroeg me of ik vandaag wilde ontbijten. Ik vertelde dat een ontbijt van nasi goreng er wel in zou gaan. Daar had ik beter bij gezegd dat zij dat voor me moest meenemen als ze kwam schoonmaken want het is nu negen uur en ik heb nog geen ontbijt op. En zij is aan het schoonmaken maar heeft geen nasi meegebracht. Dan zal ik er toch zelf even op uit moeten. Maar een tweede beker thee en een stuk chocola met cashew noten geeft me even energie om de wandeling aan te gaan. Denk ik....

Voor nu einde deel 1 van de krant. Wordt vervolgd hoor. Misschien vanmiddag al.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.... een dikke kussss.

Alita