Met een "beetje" vertraging.

Hallo lieve allemaal,

Drie dagen onderweg geweest. En nu ben ik weer helemaal thuis. Geen jetlag deze keer alhoewel dat niet zo vreemd zou zijn geweest. Op zaterdag gezellig met Matty en André mee kunnen rijden om naar Maartje te gaan. Wat een kleine makkelijke lunch zou kunnen zijn werd een uitgebreide lunch van top kwaliteit. Verse broodjes, tonijnsalade en zo kan ik nog wel even doorgaan want bij Maartje weet je altijd zeker dat het uitgebreid en verzorgd is. In de regen zijn Maartje en ik nog even de winkels langs en binnen geweest om te kopen wat we niet echt nodig hadden maar oh zo leuk is om te hebben. Dank zij Kees en zijn recept voor tomaten, een uitje zalmsnippers en venkel heb ik het voorrecht om een gezellige salade te mogen maken. Beetje aangepast recept maar heerlijk al zeg ik het zelf. Glaasje wijn erbij en mijn vakantie is echt van start gegaan. Het slapen op de slaapbank is me heel goed bevallen. Ik denkt dat ik thuis aan een nieuw matras toe ben. Een lekker hard bed slaapt wel zo goed ;-)

Op zondag gaat dan mijn reis beginnen, eerst naar Schiphol om daar Hetty en Tjeerd te ontmoeten met een stapel enveloppen die uitgedeeld moeten worden aan contactpersonen voor het scholingsproject. Ook Abdullah komt onverwacht nog gedag zeggen. Na mij eerst op het verkeerde been te hebben gezet met een mededeling dat hij niet geslapen had en in bed zou kruipen. Heerlijk zo afscheid nemen van dochter en vrienden.

De reis begon met drie kwartier vertraging op Schiphol. Omdat ik in Jakarta maar twee uur overstaptijd zou hebben word ik een beetje zenuwachtig of dat allemaal wel zou lukken. Maar ja, ik kan er toch niets aan veranderen dus ik laat het allemaal maar over me heen komen. In het vliegtuig vind ik een gezellige studente medicijnen naast me. Uit Zwitserland en voor de eerste keer op pad naar Azië. Ja dan treft ze het wel om naast mij te zitten en de verhalen uit de eerste hand te horen. Twintig notities later over de "do's en don'ts" op Bali overhandigd ze me een briefje met een bedrag van 1.000.000 roepia. Of ik dat aan de studente medicijnen uit Lovina wilde geven. Het meisje dat een van de eerste kinderen was die een Nederlandse sponsor had en nu bijna afgestudeerd arts zal zijn. Het zal nog een hele zoektocht worden om haar te vinden. Het geeft me in elk geval wel weer iets te doen. Stel je voor dat ik me verveel hier;-)

Op Jakarta haal ik de aansluiting naar Bali maar net. Denk ik. Want uiteindelijk staan we met een paar honderd mensen in een vliegtuig ruim drie uur te wachten op vertrek. In het vliegtuig en niet bij de gate. Wat duurt de tijd dan lang zeg.

Adek, Suci en de kleine Alita hebben gelukkig wel op me gewacht en als ik de kleine armpjes weer om me heen voel ben ik alle moeheid alweer vergeten. Om middernacht ligt deze Assepoester in bed. Om dan niet in slaap te kunnen vallen tot een uur of twee....

De koffie om half zeven op het strand smaakte als vanouds en het uitzicht was ook bekend. Ik heb zelfs de energie om gelijk te schrijven. Batterij ligt aan de snellader denk ik.

@ Tjeerd: ik bel Gitta vandaag wel even om een afspraak te maken. Zal de 24e worden denk ik als ik daar naartoe kan.

@ Maartje: vraag je even aan Kim welk soort zonnebril ze bedoelt? Pilotenmodel of die andere...

Het is voor vandaag wel weer genoeg vind ik dus ik ga het zwembad zoeken.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen

een dikke kusssss

Alita