Wat betekent die aap daar?

Lieve allemaal,

Er is weer veel gebeurd in twee dagen. We hebben een bezoek gebracht aan Margarana (gisteren) en Guust is wezen shoppen. Laat ik maar in chronologische volgorde werken.

Zaterdag was DE dag voor Suci en Alita. Er zou gewinkeld worden. Onder de voorwaarden die Guust had gesteld. Adek mocht alleen mee als chauffeur en de dames mochten helemaal los gaan. Er wordt nog even gemokt en gemord over het feit dat de rest van ons gezelschap echt niet meegaat. In Singaraja aangekomen neemt Guust het heft in handen. Volgens de verhalen dan toch want wij waren niet mee. Er werd geen tegenspraak geduld en alleen de volgens plaatselijke begrippen dure zaken zouden worden bezocht. Voor de aanschaf van schoenen voor Alita, slippers voor Suci, sarongs voor beiden, bijpassende selendang ook voor beiden, een jurk voor Alita, een jumpsuit voor Suci en als klap op de vuurpijl werd een echte lingeriezaak bezocht. Guust werd in de winkels op een krukje of stoel geplaatst en Adek moest buiten wachten. Vooral in de lingeriezaak gaf dat de nodige verwarring. Het is hier heel ongebruikelijk dat een man meegaat om lingerie uit te zoeken.Dat het niet te sexy mocht zijn was Guust bekend. De eerste aankopen gingen nog wat aarzelend maar naar mate de middag vorderde werden de prijskaartjes niet meer zo bekeken. Als afsluiter van deze prachtige middag gaan ze samen eten bij een warung waar Guust drie jaar geleden ook was met Suci. Zij wist zelfs nog te vertellen wat Guust zo lekker had gevonden. Gebakken garnalen en rijst. 

Gisteren toen we samen een dagje uitgingen had Alita haar nieuwe schoenen aan. All Stars Converse! Dat ze nooit heeft geleerd om veters te strikken, daar kwamen we aan het eind van de dag achter. Volgend project voor opa Guust. 

Het dagje uit van gisteren was ook een onderdeel uit het verzoekprogramma van Guust. Hij heeft het boek "de strijd om Bali" thuis uitgelezen. Een hele prestatie want het boek is een heel erg dikke pil geschreven door Anne-Lot Hoek. Zij ontving voor haar werk over Indonesië als promovenda aan de Universiteit van Amsterdam de ASH Valorisation Award. De strijd om Bali is haar debuutroman. In dit boek wordt ook melding gemaakt van het monument Margarana. Een begraafplaats waar meer dan 1300 verzetsstrijders hun laatste rustplaats hebben gevonden.  

Het dorp Margarana ligt in de buurt van Mengwi. Op begraafplaats liggen 1372 Balinezen begraven die rond 1946 gesneuveld zijn in de strijd met de Nederlandse troepen die in opdracht van hun regering de controle over Bali weer in handen probeerden te krijgen. De Balinezen werden aangevoerd door Luitenant Kolonel Ngurah Rai. Het was een ongelijke strijd want de Balinezen waren in, tegenstelling tot de Nederlanders, slecht bewapend. Voor de Balinezen was het een "Puputan" (strijd tot de dood volgt). Bij de strijd in Margarana sneuvelden echter ook heel veel jonge Nederlandse mannen. Er komen niet veel toeristen omdat het niet bekend genoeg is. De Balinese kinderen leren deze geschiedenis op school en komen ook hierheen om deze gevallenen te eren. Wij vonden het belangrijk om hier toch even bij stil te staan. 

Bij de ingang van deze begraafplaats staat een standbeeld van een aap.  Huib en ik hebben heel Google afgezocht om het antwoord te vinden op de vraag: wat doet die aap daar? We hebben het antwoord niet gevonden. 

We zijn behoorlijk onder de indruk van deze goed onderhouden plaats. En in alle rust gaan we op weg naar de volgende stop. Tabanan. Naar het huis van de zus van Suci. We zijn duidelijk aangekondigd want in no time staat er een heerlijke lunch voor ons klaar. Met onder andere  kippensoep. Vissen naar de poten gaat Adek het best af. Hij lepelt de poten, of beter gezegd de voeten, van de kip eruit. Die zijn niet aan ons besteed. Drie tenen, met de nagels er nog aan, in een diep bord met bouillon. Dat dit een delicatesse is kunnen we niet snappen. Aan de gekookte tenen van een kip sabbelen is niet aan ons besteed. De curry van nangka wel. Volgens Javaans recept gekookte jonge jackfruit. Tijd om te koken zeker 3 uur.  Guust is moe en wordt door Suci op bed gelegd. Hij slaapt echt overal. En goed ook. Na een uurtje of zo gaan we de terugweg zoeken. Niet eenvoudig in de stromende regen. We zijn blij dat we een andere route hebben dan die op de heenweg. Toen waren we in juichstemming als we geen tegenliggers hadden. De weg was net zo breed als een gemiddeld fietspad in Nederland. De strepen op het midden van de weg geven aan waar het midden is. Links van de strepen rijden is niet mogelijk. 

Ik ben imiddels de chronologische volgorde een beetje kwijt. We hadden op de heenweg nog een koffie en laklak stop. Koffie is koffie en laklak zijn poffertjes in de kleuren groen en wit. Ook wel eens verkrijgbaar in roze. Geraspte kokos erover en een beetje suikerwater. Zou het in Nederland ook goed doen denk ik. 

Nog een grapje op de heenweg. Ik geef voor het gemak een woordenlijstje. Mas = goud (ook broer of jongeheer). Banyak = veel. Pulang = teruggaan (naar huis). Air terjun = waterval.  Adek is chauffeur en Suci zit op de achterste bank van de auto. Een enorm gekakel in het Balinees tussen die twee. Ik hoorde twee woorden voorbij komen die ik herkende. Mas en banyak. Huib hoorde ook twee bekende woorden. Pulang en air terjun. Als wij overleggen wat dit gesprek zou kunnen betekenen zegt Adek even te moeten stoppen. Hij moet plassen...... Ja, nu snappen we de conversatie een heel stuk beter ;-))

Inmiddels is de regen hier gestopt, Het verhaal is klaar voor vandaag. Ik wens iedereen een heel fijne dag, een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke KUSSSS

Alita

PS, foto's zijn toegevoegd.