Er is een eerste keer voor alles.

Hallo lieve allemaal,

Het is echt uitsluitend door mijn enorme plichtbesef dat deze krant vandaag verschijnt, als het aan mijn fysieke toestand had gelegen was dit nu een lege pagina met de mededeling: wegens ziekte van de hoofdredacteur verschijnt en ook vandaag nog geen krant. Maar echt heel ziek ben ik niet dus ja, dan wordt het al snel een rot smoesje.

Met de titel van deze editie in gedachten neem ik jullie mee door de afgelopen dagen. Op zaterdag 23 maart vroeg op pad. Met de gebeurtenissen in Brussel nog vers in het geheugen vertrek ik om acht uur 's morgens naar de boot. Je weet maar nooit hoeveel beveiligingsissues je tegen gaat komen na zo'n aanslag. Omdat ik het vertik een koffer naar boven te sjouwen op de boot wil ik in de mindervalide wachtruimte gaan zitten. Zoals ik altijd doe. Die was op dit vroege uur, de eerste boot, nog op slot. Pas toen ik het personeel ervan had overtuigd dat me niets aan mijn handjes mankeert en de deur echt op slot zit kwam er iemand mee. Zo, die deur is echt nog dicht... Nog een andere reizigster kwam bij me zitten. Ze wilde haar fiets in de gaten kunnen houden. Alsof je een fiets kunt stelen op een varende boot !@#$%^ We raakte gezellig aan de praat. Ze was afgelopen jaar haar man verloren en ging nu voor het eerst alleen een paar dagen op fietstocht. De eerste keer alleen is dan best heel spannend. En voor de eerste keer sinds deze boten in de vaart zijn genomen kwam een personeelslid naar ons toe met de vraag of wij zin hadden in een bakje koffie. Er waren en er nog twee over. Dat is dan ook een memorabele eerste keer ervaring.

De treinreis ging voorspoedig. Ruim op tijd op schiphol. Op mijn ticket stond vertrektijd 16:45 maar door het ingaan van de zomertijd is dat gewijzigd in 15:45. Lang leve het online inchecken anders had ik het niet geweten. De eerste keer dat ik zie dat een vlucht vervroegd is. Bij het online inchecken voor de vluchten kon ik alleen nog een stoel selecteren voor de aansluiting in Jakarta / Denpassar. En de stoel die me was toegewezen voor het eerste deel Amsterdam / Jakarta was de middelste van drie. Niet echt mijn favoriet. Gelukkig beseft ook het grondpersoneel dat dit niet handig is en ze weten me op een raamplaats op de laatste rij te plaatsen. Waar trouwens maar twee stoelen naast elkaar staan. Beetje lawaai door de pantry er recht achter maar daar heb ik oordopjes voor gevonden in het tasje van Garuda dat ook nog sokken en een blinddoek bevat. Lekker plekje dus. Maar zoveel turbulentie onderweg heb ik nog niet vaak meegemaakt. Weer een eerste keer. Ik slaap bijna niet.

Op Jakarta slaat de hitte me tegemoet. Yes ik ben bijna thuis. Nog een paar uurtjes wachten en dan kunnen we echt naar huis vliegen en rijden. Als Adek en Suci er tenminste staan. Toen Stephen in Lene aankwamen een paar dagen eerder had hij zoveel vertraging dat het koppel al vertrokken was. Kon hij zonder gasten terugrijden. Voor hem ook de eerste keer dat dit gebeurde want hij is normaal gesproken super punctueel. Mijn aansluiting vertrekt een uur later dan gepland. Een uur vertraging. Ook niet eerder meegemaakt. Maar als ik dan uiteindelijk in Denpassar ben geland en mijn koffer heb gevonden komt wel de mooiste eerste keer ervaring van deze dagen. Vanuit de verte zie ik Adek en Suci staan. En de kleine Alita ziet mij staan. Een luide kreet door de aankomsthal : OMAAAAAA.... en dan twee kleffe armpjes om me heen.

Een vlotte rit naar Lovina. De slaap die me tijdens het wachten in Jakarta steeds dreigde te overmannen is verdwenen. En als we om tien uur mijn koffer in de kamer zetten besluit ik maar gelijk naar de kroeg te gaan. Ik ben niet moe meer. Tot twaalf uur houd ik het vol en dan denk ik dat het toch tijd is te gaan slapen. Maar, alweer een eerste keer ervaring, ik heb een mega jetlag. Kan niet slapen en lig tot half zes te draaien en te keren. Dan maar naar het strand voor een ontbijtje.

Dat het ontdekken van een jetlag meer gevolgen heeft dan een verstoord slaappatroon heb ik nu ook ontdekt. Alweer een eerste keer. Achtereenvolgens word ik verkouden, loopneus, krijg ik koorts 39.3, pijn in mijn onderrug en een oorontsteking. De eerste week is al bijna voorbij en er is me veel ontgaan de afgelopen dagen. Ik heb nog niet vaak zoveel medicijnen moeten gebruiken tijdens een vakantie. De laatste ronde naar de apotheek leverde me antibiotica oordruppels op, vrij verkrijgbaar mits je een voldoende zielig gezicht hebt en een strip pillen die de sinussen open moeten houden. Neusspray hebben ze niet. Dat is ook voor het eerst dan ik bij de apotheek een nee krijg op een verzoek. Ik moet van de de tabletten drie keer daags eentje nemen en van de oordruppels vier keer daags twee. Mijn hoofd is zo verstopt met bacillen dat ik het maar het opgeschreven. Het zou de eerste keer zijn dat ik zoiets simpels niet kan onthouden.

Nou ben ik weer aardig bij denk ik met mijn verhaal. Ik vertrouw maar op mijn goede gesternte dat het ergste leed is geleden. Voor alle lezers, sorry, een eerste keer dat ik zo laat ben met mijn eerste krant.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen..... een dikke kusssss

Alita