En we gaan nog niet uit huis....

Hallo lieve allemaal,

Ja, het is weer tijd voor een update. En om maar gelijk met de titel van dit verhaal te beginnen, we gaan nog niet UIT huis! Hetgeen zoveel wil zeggen als dat we nog een nachtje langer in Rumah Lotus blijven dan gepland. Heel jammer voor Monique en Alex die hier vanavond zouden aankomen maar fijn voor ons. De originele vlucht van A&M is op het laatste moment gecancelled. Ze waren al op Schiphol nota bene. Gelukkig komen ze dan toch morgen aan op dit Goden eiland.

Het is echt een Goden eiland en volgens de plaatselijk tradities zijn er dan een heleboel ceremonies. Ik heb al wat foto's op FB gezet van de overdaad aan cultuur die dan losbarst maar wat ik gisteren heb meegemaakt slaat echt alles. Het plein voor de tempel vulde zich gedurende de dag al flink met tweewielers van allerlei soorten en maten maar toen ik 's avonds even wilde gaan kijken naar de traditionele dansen vond ik het zelfs wel heel bizar worden. Alsof er een optreden van een groot artiest op het programma stond! Een paadje van een meter breed was vrijgehouden om van de weg naar de tempel te lopen maar verder stond het hele plein vol met motoren. Als je dan bedenkt dat er altijd minimaal twee maar meestal drie tot vijf mensen op die motoren zitten kun je je voorstellen hoeveel mensen er tegelijk in de tempel waren. En dan, maar dat heb ik van horen zeggen want ik ben niet naar binnen gegaan, moesten de mensen die binnen waren staand bidden en niet zoals het hoort, zittend in kleermakerszit. En ook niet te lang want buiten stonden er nog zeker 500 mensen te wachten. De bewakers van al deze heiligdommen en cultuurschatten stonden aan de ingang van de tempel. Een persoon eruit, een persoon erin!

De God van de zee die in deze tempel aanbeden wordt heeft nog nooit zoveel bezoekers tegelijk gehad. Gisteren was dag twee van de drie ceremonie dagen en vandaag komen alle mensen uit de omliggende heuvels (hier zeggen ze bergen). Volgens kenners komen er dan minstens nog een keer zoveel mensen, als het niet meer is.

Dat daarmee het gewone leven niet stil staat blijkt uit het feit dat vannacht de oude Duitser, Fritz, over wie ik het eerder heb gehad in een verhaal, de wijnboer uit de heuvels die ook zo van Oud Amsterdam (de kaas dan) houdt, is overleden. Hij is ongeveer 78 jaar oud geworden. Omdat hij officieel hindoe is geworden tijdens zijn verblijf hier zal hij op traditionele wijze worden gecremeerd. Alweer een crematie tijdens mijn verblijf hier.

Ik had toevallig gisteren net een nieuwe kebaja (bloes) besteld omdat de oude een maatje of wat te groot was geworden voor me.

Het leven bestaat niet uit toevalligheden die wij niet kunnen verklaren. Zoveel wordt hier wel weer duidelijk. Fritz hield van mooie vrouwen en ik zal ervoor zorgen dat ik er op mijn manier goed bij zal lopen van de week. Wanneer de crematie zal plaatsvinden hangt af van de Bali kalender die alleen door een Holy Man gelezen kan worden. Maar afwachten wanneer die komt met een datum. Drukke tijden voor hem.

Voor nu veel liefs en een dikke knuffel, en voor degenen die het op prijs stellen,

een dikke Kusssss

Alita