Een heel dorp in het nieuw gestoken

Hallo lieve allemaal,

Over gisteren valt niet zo heel veel te vertellen. Niet veel meer dan dat het een heel luie dag is geweest. Dat Guust zijn vervolgbehandeling van Mimi heeft gehad. En dat is dan een massage. Denk ik toch want ik ben tussendoor weer even een luch wezen scoren bij de enige warung die nog wel open is tijdens deze ceremonie dagen. 's Avonds was het voor Guust een beetje te heftig om nog naar het dorp te lopen dus dat was voor hem een diner van tosti en een grote beker yoghurt. Met dank aan de gasten die voor ons in dit huis logeerden en de grote beker yoghurt voor ons hadden achter gelaten.

Ik heb me rond een uur of zeven bij de lokale bevolking gevoegd en ben mijn eerste muggensteken gaan ophalen op het strand. Ik was bijna vergeten dat ik daar toch wel behoorlijk allergisch voor ben. Geen anti histamine mee en dus een halve nacht gek van de jeuk in de veel te koude slaapkamer doorgebracht. Straks toch maar even naar de apotheek.

Vanmorgen was het voor mij om zes uur weer ochtend genoeg om mijn gele teenslippers op de proef te stellen en naar het strand te kuieren. Het bevalt me prima om via de directe, van nieuw asfalt voorziene, route via het vissersdorpje naar het strand te lopen. Vooral ook omdat de trottoirs in dit dorp bijna allemaal overhoop liggen. Een grote reconstructie waarin het trottoir wordt verhoogd naar de bijna onmogelijke hoogte van 25 tot 30 centimeter boven het straatniveau. De riolering wordt ook gelijk aangepast om te voork--somen dat de boel steeds weer onder water komt te staan tijdens het regenseizoen.

Mijn tas was gevuld met zeker twintig van de t-shirts die ik voor vertrek van Tjeerd mocht overnemen om uit te delen in ons mooie Lovina. Ik had toch genoeg plek in mijn koffers ;-) Een zware tas gevuld met de shirts en ik op pad dus vanmorgen. Bij het visserdorp vond ik dat ik wel ver genoeg had gesjouwd en had ik gelijk de, tot dan toe, onbekende bestemming voor de shirts gevonden. Bij het eerste huis ben ik maar op het muurtje gaan zitten. Blijkt "toevallig" de woning te zijn waar ook een van onze sponsorkinderen woont. Selamat pagi Mamalita !!! Mau kopi? Ja natuurlijk wil ik koffie. Ik had al zeker 500 meter gelopen. De t-shirts uit mijn tas gehaald en gevraagd of de mensen die thuis waren in het dorp even bij me wilden komen. In de foto reportage die ik heb toegevoegd kunnen jullie een beeld krijgen van de blije mensen. En van mijn ontbijt deze ochtend heb ik ook maar een foto toegevoegd.

Nasi kuning, een aanradertje als ontbijt.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen,

een dikke kussss

Alita

@ Yvonne: pasje werkt. Is vervangen.