de grootste voetballanden ter wereld

Hallo lieve allemaal,

Gisteravond zat ik met een Braziliaan en een Duitser samen te eten. Met mij meegerekend kwamen we tot de ontdekking dat we hiermee de grootste voetballanden ter wereld vertegenwoordigen. Niet dat het onderwerp voor het tafelgesprek hiermee bepaald was want we houden alledrie niet zo heel erg van voetbal ;-) Maar gezellig was het wel. Tot laat in de avond. Om middernacht na een heerlijk diner compleet met de nodige grote Bintangs besloten we nog even in het zwembad van het hotel af te koelen. Dus in plaats van in bed lag deze Assepoester om middernacht in het zwembad. Eigenlijk niet toegestaan maar de security sliep heel diep. Het was een bewogen dagje geweest. 's Morgens naar High5Rehab geweest om daar Komang met haar dochtertje op te vangen. Toen ze er op de afgesproken tijd niet was heb ik op aandringen van Marianne, de Nederlandse fysiotherapeute die er samen met Marieke zoveel goed werk verricht, maar gelijk gebeld. Wat bleek? Ze zouden wel komen maar Putu, haar man, moest eerst douchen en lunchen. Maar weer een keer mijn bazige kant laten zien en gezegd dat ik speciaal voor hen was gekomen en dat het douchen en lunchen maar even moest wachten. Marianne heeft de kleine meid onderzocht en een goed gesprek met Komang gehad. Wat een voordeel toch als je de taal goed beheerst zeg. Conclusie: ze gaan die kleine meid helpen. Twee maal per week moeten ze komen voor therapie en daarnaast moet ze elke dag heel veel naar buiten om zo wat meer prikkels op te doen. Tot nu toe namen ze haar nooit mee naar buiten of het dorp in!! Ze krijgt behalve moedermelk zo af en toe wat witte of gele rijst. Geen fruit, geen groenten, geen vis, geen vlees. Ja, te duur natuurlijk maar zo wordt die kleine echt niet sterker. Ze moet ook dagelijks multivitamines krijgen en wellicht later nog medicijnen om het ophoesten van slijm wat makkelijker te maken. Zelfs om te hoesten heeft ze geen kracht. Dank zij de fantastische hulp van Yvonne Houps en Yvonne Walraven kon ik haar vertellen dat er bij Adek een gevulde portemonnaie ligt die ze mag gebruiken om de medicijnen en andere zaken te kopen die ze nodig heeft voor die kleine. Onder voorwaarde dat ze voor alles een bonnetje inlevert zodat we zeker weten dat het niet voor andere zaken gebruikt wordt. Adek is bereid het geld te beheren en daarmee weet ik dat er geen misbruikt mogelijk is. Je moet hier zo voorzichtig zijn dat er geen ceremonies betaald worden van het geld van de sponsors! Namens Komang en Putu moet ik jullie via deze weg heel hartelijk bedanken. Bij deze dus: dank jullie wel.

Vandaag stond de volgende belangrijke afspraak op de agenda. De drie maanden ceremonie van de baby van Annie. We hebben vanmorgen afscheid genomen van onze Duitse vriend en deze "ingeruild" voor een alleen reizende Tjechische. Voor de ceremonie waren ze eigenlijk niet uitgenodigd maar daar doen ze hier niet moeilijk over. Drie brommers geregeld (met chauffeur hoor) en op naar de ceremonie dus. Viel best wel mee trouwens om in amazone zit met mijn sarong aan achterop te zitten. Ik vond het altijd doodeng om te doen maar het valt best mee. Reuze comfortabel en ook makkelijk met op- en afstappen :-) Bij het huis van Annie aangekomen was het eerste wat me opviel het kasteverschil met Adek en zijn familie. Je hoort er wel van, van die verschillende kastes, maar als je het bij zo'n ceremonie aan den lijve meemaakt is het schrijnend om te zien. Bij de ceremonie voor Alita duurde alles wel drie dagen en waren er ongeveer honderd gasten geweest. Hier was het in een halve dag bekeken en met ons drietjes meegerekend denk ik dat er nog geen twintig mensen waren. Waar Alita, zo klein als ze was, in traditionele kleding werd gehesen deden ze de baby van Annie gelijk de kleertjes aan die ik voor hem gekocht had. Maar wat er bij beide ceremonies wel hetzelfde was.... het varken aan het spit! Dat is zo'n wezenlijk onderdeel dat het geen kasteverschil kent. Mijn biggenproject komt zo goed van pas.

Tja, dan heb ik alleen nog een boerenkoolavond om te organiseren en dan is het al weer bijna voorbij die mooie tijd op Bali. De tijd vliegt voorbij en zou wat mij betreft wat meer van elastiek mogen zijn. Jam karet!

@Tjeerd: ook het tweede sponsorkindje is gevonden. Ik heb de papieren gekregen van de school en ook op de kopie staat een heel officieel stempel en een handtekening van het hoofd van de school hoor. Ik stuur je ze toe zodra ik volgende week thuis ben. Ook heb ik bij beide kinderen thuis foto's gemaakt van het gezin en de meisjes. Misschien is het een idee om er een school bij te zoeken die wat meer in het achterland ligt voor de volgende sponsorkindjes? Het lijkt hier nu allemaal aardig goed te gaan er er zijn op een kilometer of tien hier vandaan nog heel veel kinderen die volgens mij nu de hulp nog harder nodig hebben. Het mag toch niet zo zijn dat we een soort elite-achtig Lovina zien ontstaan?

@Yvonne Walraven: Ik zou het ook super vinden jou eens te ontmoeten. Je bent echt een prachtmens. Fijn dat je ook besmet bent!!! Heb je trouwens al een ticket gevonden voor Kerstmis? Ik kan je dan misschien ook nu spullen meegeven voor de kinderen en gezinnen hier. Heb nog wel het een en ander thuis liggen dat uitgedeeld kan worden. Laat maar weten dan speel ik nog een keer voor Kerstman en jij voor postbode, hihi.

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen..... een dikke kusssss !!

Alita