in een rolstoel en andere overdenkingen

Hallo lieve allemaal,

Vandaag zat ik al vroeg in alle stilte op het terrasje voor mijn kamer. Het was nog maar een uur of zeven en de pomp van het zwembad zweeg nog. En als er dan een blad uit een boom valt en het rimpelloze oppervlak van het zwembad verstoort is het alsof de wereld plotseling wakker wordt. De haan kraait en de katten laten horen dat ze krols zijn. En mijn gedachten dwalen weer af naar gisteravond. Ik zat op het terras van Bintang Bali te kijken naar een spannende volleybalwedstrijd. Gespierde en iets minder gespierde jonge mannen die op blote voeten de wedstrijd van hun leven lijken te spelen. Als toeschouwer een Balinese jonge man in een rolstoel. Lichamelijk behoorlijk beperkt door zijn spastische armen en benen.
Hij probeerde op de juiste momenten zelfs te applaudiseren voor de spelers maar omdat hij heel veel controle mist over zijn ledematen was het applaus steeds weer aan de late kant. Maar hij had wel heel veel plezier. Toen de wedstrijd na een uurtje voorbij was en de zon onder begon te gaan liepen een aantal spelers naar hem toe en maakten een praatje met hem. Waar het over ging weet ik natuurlijk niet maar het resultaat was dat ze hem richting de vorig jaar gebouwde pier reden en hem met roltstoel en al de pier optilden. Ze duwden hem tot het eind van de pier en liepen vervolgens zelf terug naar het begin. Net toen ik me af begon te vragen hoe die rolstoelgast weer terug moest komen renden de bezwete spelers met zijn allen de pier af om aan het eind met een flinke plons in zee te springen. En nu kwam het applaus wel op tijd, toen ze weer boven kwamen! Het verhaal herhaalde zich nog een keer of wat en het werd al donker. Geen mooie zonsondergang maar gewoon in een keer duisternis. Ik heb nog wel gezien dat ze hem ook met z'n allen weer terug hebben gebracht naar de straat waar hij met een brede smile op zijn gezicht de weg naar huis in ging. Vorig jaar had ik de jongen ook al een keer gezien maar toen had hij nog een elektrische rolstoel. Nu is die stuk maar zijn armen zien eruit als staalkabels. Tja, elk nadeel heb zijn voordeel toch? Om maar met Cruijf te spreken.

Ik ben bang dat het dochtertje van Komang (de huishoudelijke hulp van Rumah Lotus) ook groot kans loopt in een rolstoel terecht te komen. Haar heb ik vanmiddag opgezocht. Wat een ellende in dat gezin zeg. Ze zijn al een kindje kwijt geraakt, ook een dochtertje, aan waarschijnlijk dengue (knokkelkoorts) of hersenvliesontsteking. Het meisje is negen maanden geworden. Nu hebben ze weer een kindje dat 2 maanden jonger is dan kleine Alita. Zestien maanden dus nu. Ze heeft het afgelopen jaar drie keer in het ziekenhuis gelegen met zoals ik uit de verhalen begrijp, astma. Het schone huis dat ze in bruikleen hadden van iemand hebben ze weer moeten verlaten omdat het verkocht wordt. Terug naar de schoonouders dus die aan de rand van een open riool wonen. En dan hun dochtertje die behalve astma nog wel het een en ander mankeert. Ik ben geen arts maar als een kind van 16 maanden nog niet kan zitten, niet van de rug op de buik kan rollen, geen tandjes meer heeft omdat die uitgevallen zijn..... Ja dan weet ik wel dat er iets goed mis is. Ze heeft geen kracht in armen en benen, kan ze wel bewegen maar heeft er geen kracht in en de voeten lijken zomaar onder aan de beentjes te hangen. Alsof er geen achillespees is, zo buigzaam is alles. Doordat de ledematen zo onderontwikkeld zijn lijkt het alsof het hoofd heel groot is. Komt het van de medicijnen? Ik weet echt niet hoe ik hun moet helpen. De astma lijkt nu weg te zijn en hiervoor hoeft ze niet terug te komen bij de arts maar de kinderarts wil haar wel elke week zien. Kosten 150.000 per week !! En het salaris van Komang en Putu, haar man, samen is per maand 600.000. Dus gaan ze maar niet meer naar de kinderarts. Hoewel die ook wel op bijscholing mag wat mij betreft want zijn idee is dat het meisje gewoon wat "traag" is. Als ik met Adek bespreek dat ze beter een keer voor een goede arts naar Denpasar kunnen gaan lacht hij beschaamd. Dat kan toch niet? Dat kunnen ze al helemaal niet betalen. Gaan ze weer een kind kwijtraken of eindigt dit meisje in een rolstoel. Levend op de rand van een riool. Ja lieve allemaal, dit is ook Bali. Op steenworp afstand van de mooie villa's die hier ook te vinden zijn. Karma zeggen ze hiertegen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen.

@ Tjeerd, ben op SD2 in Kalibukbuk geweest en 1 meisje is al geselecteerd en over de ander hoor ik morgen of overmorgen meer. Wordt vervolgd dus.

@ Maartje en Joost: onze vriend Cobra is 5 december jarig..... feestje?

@ Joost: 6 december loop ik weer in traditionele kleding: 3 maanden ceremonie voor het broertje van Little Erik.

@ Jim: vanmiddag ook weer bij een gezin met een sponsorbig geweest. Namens de familie moet ik je heeeeeel hartelijk bedanken. Foto volgt zo snel mogelijk. En niet schrikken hoor want deze heeft een veiligheidsspeld door zijn neusje, tegen het overmatig wroeten. Staat dat ook in je handleiding voor varkens houden in de tropen?

Voor nu laat ik het hierbij. Als jullie gedachten hebben over hoe ik Komang en haar dochtertje kan helpen laat het me dan weten. Ik heb geen giro 555 maar wel rekening 3552921 waarop jullie eventueel kunnen doneren. Dan zorg ik dat het geld zo snel mogelijk bij ze komt....

Heel veel liefst, een dikke knuffel en, voor degenen die het op prijs stellen, een dikke kusssss

Alita