Indo's en eten.... en eten..... en eten

Hallo lieve allemaal, het is alweer donderdag! En ons reisgezelschap is compleet. Gisteravond zijn ook Maartje en Claudi aangekomen en hebben we Stephen en Lene ontmoet. Die waren hier eind van de middag. Heerlijk samen gegeten. Vis en vis en vis en nasi goreng en brownies met vanille ijs. Claudi voor het eerst aan de arak lemon honey. Het verschil tussen de net aangekomen vrienden en degenen die er al een dag zijn is duidelijk voelbaar. Wij, Guust en ik en Huib en Yvonne, zijn onze jetlag na één dag al kwijt. De anderen nog niet. Tegen tien uur 's avonds gaan alle luiken dicht. Mijn computer heeft kuren en de enter knop om een nieuwe alinea te maken werkt niet meer. Ik schrijf dus nu alles aan elkaar vast. Sorr​y! Verder dan maar met mijn verhaal. Ik heb gisteravond nog een kwartiertje zitten rekenen om alles wat we elkaar na een dag verschuldigd zijn te verrekenen. Ook typisch Nederlands? We willen wel alles eerlijk met elkaar verrekenen. En hier loopt dat al snel op naar een paar honderdduizend (ja roepia's). Als vanochtend rond tien uur ook Maartje en Claudi de uitgang van hun kamer hebben weten te vinden zien we dat we allemaal, nou ja bijna allemaal,  Guust niet, ontbijten met nasi goreng. We zijn behoorlijk aan het inburgeren. Even na negen uur staat Annie met zakken fruit bij ons terras. Ze heeft Erik en haar jongste zoon Adi meegebracht. Erik wordt dit jaar voor het laatste jaar gesponsord door Joost en mij. De Stichting Scholingsproject Bali heeft een grote ommekeer in zijn leven betekend. Hij heeft zijn school afgerond en spreekt heel behoorlijk engels inmiddels. Joost en ik hebben besloten dit sponsorschap te beëindigen met een laatste extra donatie. Hij krijgt een miljoen en een foto van Joost en mij. De tranen staan in zijn ogen en ik krijg de grootste knuffel die er voorhanden is. Zo gelukkig is onze nu 17 jarige sponsorzoon. We hebben het over onze plannen voor de komende dagen. Maartje en ik willen hier in de buurt een project bezoeken en natuurlijk ook voorbereidingen treffen voor de donaties voor Lombok. Maar er moet ook gegeten worden natuurlijk. We praten over recepten die glutenvrij zijn en dankzij een bezoek aan de lokale markt en de vaardigheid van Huib om Bahasa te spreken is er een paar uur later een zak rijstebloem gescoord. Kan Claudi ook pannenkoeken eten. Wat zijn we met z'n allen toch vindingrijk. Komang MB die ook tijdelijk op Bali is brengt ons Saté Lilit en pepes. Zelfgemaakt. Ja we moeten wel blijven eten natuurlijk. Vanavond bij Adek met 13 gasten met een witte huidskleur. Dat wordt een heftige boel bij hem thuis. Suci kan fantastisch koken. Morgen heb ik een verrassing voor Maartje. De broer van Komang MB is een plaatselijke grootheid in de lokale vechtsport waarvan ik de naam vergeten ben. Hij heeft inmiddels een eigen sportschool hier vlakbij en hij vertelt verder dat er op dit ogenblik een groot toernooi in Singaraja is. Maartje mag zeker komen trainen. Ze heeft haar bokshandschoenen meegenomen dus die kilo's die we vandaag teveel eten is ze binnen een paar uur wel weer kwijt. Hoop dat ze haar heel houden want die jeugd van tegenwoordig op Bali weet wel van wanten. Voor nu is het weer einde verhaal want ik moet nog douchen voordat we naar Adek gaan. Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen.... een dikke KUS!! Alita