Inktvis als ontbijt?

Hallo lieve allemaal,

Mijn excuses dat ik de afgelopen dagen niet geschreven heb. Ik wilde niet al te veel in het prive leven van Justina en Roel duiken, die hebben wel even tijd nodig gehad om te wennen aan het idee dat Roel vandaag ging vertrekken en dat, als hij terug komt, hij waarschijnlijk niet meer in het appartement naast het hotel woont maar in het ouderlijk huis van Justina haar ouders. Die gaan de komende week verhuizen naar een nieuwe woning. Een soort kangeroe woning met Justina's broer. Het huis is bijna klaar en dan kan Justina gaan pakken voor hun verhuizing. En dan zal ze ook op zoek moeten naar een volledige huisraad. 

Bij wat ik nu kan beschrijven is de chonologische volgorde dus ver te zoeken maar dat doet er eigenlijk ook helemaal niet toe. Foto's komen op FB en zodra ik thuis ben zal ik ze ook hier toevoegen.

Om met de titel van dit verhaal maar te beginnen. Vandaag inktvis als ontbijt. Met een oliebol. Justina en ik hebben Roel naar de luchthaven gebracht en op de terugweg hebben we een traditionele markt bezocht. Een mega formaat markt. Waar op het formaat van een klein voetbalveld alle soorten vis, vers en gedroogd worden verkocht maar waar je ook kleding, schoenen, beddegoed en fruit en groenten kunt kopen. Justina houdt ervan als een speedy Ferrari rond te stappen dus is moest goed mijn best doen om haar bij te houden. Bij de ingang worden gepofte kastanjes verkocht. Het ruikt behoorlijk winters op die manier. En na een paar meter lopen stond er dus een kraam met gepaneerde, gefrituurde inktvis en een soort gevulde oliebollen. Berliner bollen gevuld met een pasta van naar keuze witte of bruine bonen pasta. Ik hoef maar een keer te zeggen dat dat er spannend uitziet of Justina heeft haar geld al in de hand en ik moet het proeven natuurlijk. De inktvis is zo vers dat het in de verste verte niet lijkt op dat wat er elders in de wereld wordt verkocht. Heerlijk, zelfs als ontbijt. Justina koopt me ook nog een soort huisjurk voor me. One size fits all. Het is schijnbaar gebruikelijk om als je thuiskomt gelijk een huispak aan te doen. Wel lekker makkelijk. En dan nog naar de supermarkt. Roel heeft Justina's laatste tandpasta meegenomen. En dat is niet handig natuurlijk. Nu werken ze hier allemaal met aanbiedingen. Soms aanbiedingen uit de winkels 2 halen 1 betalen of 3 halen 2 betalen maar ook heel vaak met coupons die je op je telefoon kunt downloaden. Bij de kassa wordt dan de barcode gescand en krijg je de korting. De tandpasta was drie halen twee betalen. Ik zou zeggen, leuk maar ik doe zo lang met een tube dat ik er echt geen drie nodig heb. Justina koopt alleen wat in de aanbieding is en koopt er dus drie. Tot een Chinese toerist gewapend met Google translate op zijn mobieltje erbij komt staan. Hij wil ook maar 1 tube begrijp ik. Ook zonder Google translate begrijp ik dat. Na wat handgebaren en onderhandelen begrijpt ook Justina, heel verbaasd, zijn bedoeling. Het resultaat: hij wacht ons op bij de twee verdiepingen hoger gelegen kassa's en neemt daar 1 van de door Justina gekochte tubes over. Handelen zit hier iedereen in het bloed maar de Chinese toerist was wel heel erg grappig. 

Twee dagen terug zijn Roel en ik een rondje aan de zuidkant van het eiland gaan maken. Prachtig mooi weer, mooie vergezichten en een heel ander landschap dan hier in het noorden. Roel is wel blij met mij als passagier. Ik kan zelfs zonder enige kennis van de taal en lettertekens hier kaartlezen als de beste en Roel vertrouwt blindelings op mijn aanwijzingen. We doen rustig aan en genieten allebei enorm. Doen een heel mooi tempelcompex aan. Roel heeft last van zijn knieen en wacht beneden terwijl ik toch naar boven loop over ongeveer 400 meter traptreden. Toch wel handig dat ik thuis was conditie heb opgebouwd. Het uitzicht is spectaculair. In de verte ligt een replica van een VOC schip van Hamel: de Sperwer. Daar moeten we ook nog even naar toe. De replica stelt helemaal niets voor maar het is wel leuk om te zien. Het naastgelegen souvenier winkeltje geeft een onverwachte verrassing. Hier staat een mansgroot beeld van Guus Hiddink. En er worden delftsblauwe molentjes en klompen verkocht. En houten tulpen. Dat gecombineerd met de geur van, alweer vis, maakt dat ik me bijna in Volendam waan. Groot verschil met Indonesie is dat ik hier niet overal op de foto hoef met al de locals. Ook al ben ik volgens mij al dagenlang de enige europeaan op het eiland, ze maken geen foto's met mij.

De overload aan foto's met mezelf erop komt door Roel en sinds vandaag ook door Justina. Ik sta op zoveel foto's. Bewijs dat ik hier echt ben. En de verhalen bij de foto's, die komen desnoods later wel.

Vanmorgen heb ik ook nog even les gehad in het ontcijferen van de pinautomaat en, gelukkig, mijn creditcard werkt hier. Maar ik zal weinig cash nodig hebben want overal kun je je aankopen gewoon met je creditcard betalen. Nou ja, op de lokale markt dan even niet maar daar zijn de prijzen zo laag dat je boodschappen kunt doen met je muntjes. Om een idee te geven van de valuta: 1000 Won is ongeveer 75 cent. Een zak met kroepoek gevuld met 30 schotelgrote kroepoek schijven kost nog geen 500 won. En de kroepoek is vers. Net zo vers als de stroopwafels die bij ons op de markt verkocht worden.

Voor nu voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen: een dikke kussssss

Alita