Rondje wandelen

Hallo lieve allemaal. 

Gisteren kwam de regen bij bakken tegelijk de hemel uit. Ik was veroordeeld tot mijn terras voor mijn kamer. Het werd zelfs koud. Eigenlijk zou ik gaan helpen bij de Nederlandse les. Dat heb maar afgezegd. Het zandpad naar de straat stond onder water. Ik vond het te riskant om te gaan rijden. Zelfs niet met  helm. Gelukkig werd het tegen zessen een beetje droger. De overdracht van de stroopwafels kon dus wel doorgaan. 

Tanja had voor me gekookt. Aardappelpuree met tomatensalade en kipfilet. En zij at stroopwafels. Zoals gewoonlijk. Heerlijk avondje gehad. Met een kitten op schoot. Die blauwe oogjes van de Perzische kat laten mijn hart smelten.

Ik kreeg nog een berichtje van Alita jr dat ze voorlopig even niet komt zwemmen. Ze is ongesteld geworden. Tien jaar oud. Wat gaat dat snel zeg. Maar vanavond ga ik wel bij ze eten. Suci maakt bakso. Soep met ballen. Zaterdag is ook vaak soepdag bij mij in Nederland. Ik voel me thuis.

Vanmorgen was het droog en wat bewolkt. Perfect voor een wandeling. Langs de rijstvelden naar het dorp. Even een babbeltje met de bewoners. Kleine André heb ik nog niet gezien. 

Als ik het dorp voorbij ben zie ik een grote tent op het strand staan. Uitzicht op zee. Nieuwsgierig als ik ben toch even van dichtbij bekijken. De tent blijkt bewoond door een man in militaire outfit. Hij vraagt me met handgebaren te komen zitten. Hij spreekt geen Engels maar deelt zijn telefoon hotspot met me. Hoera voor translate. Ik probeer uit te vinden wat hij daar doet. Hij past op de zwarte Rip boot die in zijn uitzicht voor anker ligt. Wat de boot daar doet? Hij ligt klaar voor patrouilles. Die niet plaatsvinden want er zijn geen criminelen om op te sporen. Ik vraag hem hoe vaak de boot dan vaart. Nou, niet dus. Want de militair is heel snel zeeziek. En volgens mij kan hij ook niet zwemmen. Dat gok ik zomaar. Als hij me via translate vraagt of ik bij hem thuis wil spelen maak ik maar snel een eind aan ons gesprekje. Hij blijft glimlachen. Ik ook.

Even verder ontmoet ik Komang. Ook wel staart genoemd. We drinken samen wat, lachen om deze bijzondere militair en delen tempeh goreng, zonder rijst. 

Hij vindt de foto's van Maartje in Brazilië super gaaf. Zij is nog steeds zijn heldin. Vrienden voor het leven. Ik besluit hem een ring te geven uit Brazilië. De mannen die ik op de terugweg naar het hotel tegenkom vertel ik dat we zojuist getrouwd zijn. Alleen het kleine meisje bij de koffie warung kijkt twijfelend. Zou het waar zijn? Ik geef haar ook iets uit het zakje sierraden. Ze straalt. 

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke KUSSSS 

Alita