sigaren ruilen en meer goed nieuws

Hallo lieve allemaal,

Daar is de eerste krant weer van deze reis. Lekker toch een weekenduitgave op vrijdag? Als eerste maar een verslag over mijn vorige reis. De reis die ik in het geheim maakte zonder om de dag aan een krant te denken, Ik begreep van Hennie (mijn vriendinnetje die hier nu toevallig ook zit) dat een aantal van mijn trouwe volgers nogal onderste boven waren van mijn plotseling vertrek in januari en vooral over het uitblijven van alle belevenissen. Om een lang verhaal geen verhaal van 10 A4tjes te maken een korte verklaring. Ik ben vanaf 1 mei aanstaande niet meer in dienst van mijn werkgever en ik had een vlucht naar Azie nodig om alles wat er op me af kwam op een rijtje te krijgen. Er zijn vast goedkopere vluchtpogingen mogelijk maar dit paste het best bij me. En ik had geen energie meer om me met het thuisfront bezig te houden. Het was rustig, goed, en heel hard nodig. En dat ik dan aan het eind van mijn vluchtpoging ook nog mijn enkel brak toen ik zo nodig in de tropen wilde bergbeklimmen maakte het wel een heel bijzondere reis. Een balinese dokter die als beste medicijn een compres met lokaal gestookte arak als koelmiddel gebruikt en een papje van gember en tamarinde als gips / drukverband... In elk geval kon ik bij thuiskomst gelijk van verandering weten want onze artsen vonden dat ik met een gebroken enkel gewoon in het gips moest en daarmee aan huis gekluisterd was. Het ligt achter me nu. Dit is de gewone geplande reis die toch ook weer anders dan anders begon. Zo vloog ik deze keer met Garuda, de indonesische maatschappij. De maatschappij die je nog gewone lepels en vorken geeft en niet van dat plastic bestek. De maatschappij ook die een super service geeft en, toeval of niet, maakte dat het vliegtuig niet overvol was maar ik drie stoelen voor mezelf had en dus heerlijk heb kunnen slapen. De maatschappij die rechtstreeks naar Jakarta vliegt, de bagage door labelt naar de eindbestemming en je wel een visum bij aankomst verkoopt maar geen bagage meer nakijkt als je via een lokale vlucht in Bali aankomt. Ik kon zo naar buiten lopen en geen douane meer te  bekennen. Op Jakarta moest ik ongeveer twee uur doorbrengen. Super gezellig gevuld met reizigers van de Mentawai eilanden. Niet gekleed in de lokale peniskoker kledingdracht overigens. Aan hun kon ik een doos sigaren kwijt die twee Nederlandse medereizigers niet mee durfden te nemen door de douane omdat dit doosje sigaren boven de toegestane hoeveelheid uitkwam, Je mag tegenwoordig maar 25 sigaren per persoon meenemen. Ook al staat er op de doos dat ze van Oud Kampen zijn en uit Sumatra komen en 12 euro per 10 stuks kosten. Ik heb ze aan de Mentawai gegeven en ze gevraagd om ze uit te delen aan lokale dorpshoofden (wel in peniskoker gekleed). In ruil kreeg ik twee super zoete cakejes van een lokale bakker. Die staan niet op de "verboden" lijst en die lust ik, in tegenstelling tot de sigaren, wel. Bij aankomst in Bali was alles weer als vanouds. Adek en familie stonden me op te wachten en ook de man die namens de broer van Tjeerd geld van zijn sponsor mocht ontvangen. Heel veel glunderende mensen. We waren dan wel met een half uur vertraging geland maar dat lag niet aan de planning van Garuda. Het kwam door de president de gelijk met ons wilde landen en voor wie een half uur lang alle overige vliegverkeer werd stilgelegd. Hoeveel achtjes kun je vliegen in een half uur?

En het nadeel bij dit voordeel? Ik heb de afgelopen nacht bijna geen oog dicht gedaan. Ik ben zelfs nog naar de kroeg geweest om een alcoholisch slaapmutsje. Maakte niet uit. Om twee uur vannacht vond ik dat het ochtend was. En dat was het niet en dat voel ik nu. Bedje tijd voor Alita dus.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen...

een dikke kussss

Alita