een trap met de taxi

Goedemorgen lieve allemaal,

En daar zit ik dan, laatste volle dag Bali op mijn terrasje voor de kamer in het Garden Beach Resort in Legian. Het is zeven uur 's morgens en alleen de vogels zijn te horen. Op mijn geluidloze toetsenbord type ik nu mijn laatste verhaal en de tientallen vogels zorgen voor achtergrond muziek. Even terugdenken aan de dagen in Lovina. Op zondag stond de spaghetti avond op het programma. Alle ingrediënten die te italiaans zijn om in Indonesië te halen had ik uit Nederland meegenomen. En het gehakt had ik op zaterdag weten te scoren bij de nieuwe slager. We zitten om half zes al aan tafel want de volleybal competitie gaat vanavond verder en Paskal doet hieraan mee. En met een volle maag volleybal spelen gaat niet lukken. Met acht personen aan tafel en twee mensen op het randje van de bloembak. Wat ben ik blij dat ik tijdens een van mijn vorige reizen een vergiet heb weten te vinden. Ik zou niet weten hoe ik anders de spaghetti had moeten afgieten. De oude kaas die ik had meegebracht was nog voldoende voor ons allemaal. We hebben gesmuld. Ook Alita Junior vind het super. De tomatensaus zit overal op haar blote lijfje alsof ze mazelen heeft. Knoflookbrood en sprite met wodka maken het diner compleet. En er is nog genoeg over om aan Mawel mee te geven voor Tanja en haar moeder. Tanja kon niet komen want haar moeder vraagt teveel zorg. Ze is terminaal kanker patiënte met uitzaaiingen in de longen en in de ruggegraat. Als ik later op de avond een telefoontje krijg dat het ook bij de mama van Tanja goed ontvangen is kan mijn dag niet meer stuk. Ze vond het zo lekker dat ze twee keer zoveel heeft gegeten als normaal. Op maandag heb ik een afspraak met de staff van Rumah Lotus om het kasboek na te kijken en afspraken te maken over de dingen die geregeld moeten worden. Zo zijn er een aantal lampen die vervangen moeten worden, maar ze zitten zo hoog dat we er met geen mogelijkheid bij kunnen. Toen ik hier in april was ben ik al gaan kijken voor een lange ladder maar die is best wel duur. We konden hem nog lenen bij de buren waar de tuinman ook werkt. Maar nu werkt de tuinman niet meer bij de buren. Om een reden die me niet helemaal duidelijk is geworden is daar al het personeel vervangen. Dus trap lenen zit er niet meer in. Ik hak de knoop maar door en besluit dat de tuinman een trap mag gaan kopen. Yvonne, ik hoop dat ik hier goed aan heb gedaan. Het is een investering die echt heel hard nodig is. Op dinsdag, vlak voordat we een lange trip naar het zuiden maken, komt Putu op de brommer bij het huis. Hij kon de trap met geen mogelijkheid op de brommer vervoeren. Zijn vrouw volgt al snel met de bemo, die een omweg maakt, om de trap die op het dak van de bemo is gebonden af te leveren. Die klus is dus ook weer geklaard. We kunnen op pad via Kintamani naar Ubud en dan door naar Legian.

Ik ga nu even ontbijten en schrijf in de loop van de dag verder. Even Guust wakker maken. Die weet echt elke dag een gat in de dag te slapen.... tot zo !