zelfs luxe went

Goedemorgen lieve allemaal,

Ik had me echt gisteren voorgenomen om na het ontbijt verder te schrijven, echt! Maar ja, dit is Bali.... en het liep dus allemaal een beetje anders. Terug in de tijd dan nog maar een keertje. Ik was gebleven bij zondagavond het spaghetti diner en ging moeiteloos verder naar de dinsdagochtend. Maar tussen zondag en dinsdag zat nog een maandag. Een dag om te shoppen bij de vriendjes en vriendinnetjes aan de boulevard, een massage op het strand te halen, mijn nagels te laten lakken, en de dag dat we bijna traditiegetrouw bij Adek zijn uitgenodigd voor het avondeten. Suci had weer alles uit de kast gehaald. Een gemiddelde nederlandse rijsttafel is er niets bij. En weer veel teveel natuurlijk. Daar hebben ze het volgende op gevonden: alles wat over is gaat niet in bakjes in de koelkast maar naar de buren. De ouders, broer, schoonzus en neefjes en nichtjes. Er wordt echt voor de hele kampong gekookt, gewoon omdat wij er zijn.

En op dinsdag gaan we dan op pad naar het zuiden. De lange route via Kintamani en Ubud. Langs Kintamani omdat het zo mooi is langs de kust te blijven rijden en daar het leven van alledag in de dorpjes zonder toeristen weer te ervaren. Vanaf Kintamani wordt het steeds meer toeristisch. In Ubud is het een gekkenhuis en de bamboe rietjes die ik daar dacht te kunnen halen zijn niet te vinden. Wel een nieuw mes voor thuis in de keuken. Kost geen drol en is zo fijn om mee te werken. We zoeken een leuke ijssalon om nog te genieten van het uitzicht op de massa mensen en te genieten van een ijsje met westerse prijs. De rit naar Legian zou nog een uurtje duren...... maar dan moet je de weg wel weten. Het duurde al met al nog bijna twee uur voordat we het hotel hadden gevonden. Alle straten volgens mij wel twee keer gezien. Allemaal eenrichtingsverkeer. Het hotel is heel mooi. Mag ook wel voor deze prijzen, 35 euro per nacht !! En de airco geeft alweer discussie. Ik vind het koud en Guust vind het warm. Ik onder de dekens dus. Om na een heerlijke nacht te ontdekken dat we echt vlakbij het strand zitten. Nog geen vijfhonderd meter lopen. En daar zijn we dan de hele woensdag ook maar gebleven. We eten en drinken op het strand, zwemmen in de metershoge golven (wie ontwerpt er nu eindelijk eens een bikini met bretels?!) en zien voor de laatste keer dit jaar de zon in de Bali zee zakken. Ik ben nog steeds niet klaar om weg te gaan.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke Kusssss