en nog even over hoe het verder ging

Hallo lieve allemaal,

En hoe ging het verder?

De brug: is geheel gerenoveerd en veilig begaanbaar voor groot en klein. Zie de foto's in 2017 Nyepi deel 8. Niet te geloven dat ze dit in twee dagen voor elkaar hebben gekregen. Het is nu veilig. En zonder gaten in het "wegdek". Toen Adek en ik op inspectie ronde gingen was iedereen enthousiast ter plaatse aanwezig. Vol trots lieten de mannen zien dat er, op mijn aandringen, ook touw was gebruikt om alles goed vast te zetten. Die lange spijkers zijn niet van roestvrij staal dus met dit extra touw, wat er ook gebeurt, de brug zal het wel een lange tijd uithouden.

Ik heb tussendoor ook nog een tripje gemaakt naar Rambut Siwi. Hier is een tempel aan zee die vergelijkbaar is met Tanah Lot en Uluwatu. Deze twee tempels zijn super toeristisch door alle kleine winkeltjes en de toch wel opdringerige verkopers. Wat een verschil om dan hier rond te lopen. Wij waren de enige bezoekers en de priesters waren aan hun middagslaapje bezig. Ze zijn wel even wakker geworden om ons te zegenen. Ook hiervan zijn foto's toegevoegd in het laatste fotoalbum. Maar willen jullie nog meer weten? https://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g297694-d378964-Reviews-Pura_Rambut_Siwi-Denpasar_Bali.html

Vorige keer dat ik op Bali was en met Adek op zoek was gegaan naar de boom waar je doorheen kunt rijden waren we op de motor. En begon het onderweg heel erg te regenen. We hebben de boom toen niet kunnen bereiken. Deze keer, onderweg naar de tempel, hebben we bij de boom een lunchstop gehouden. Suci had 's morgens om 6 uur al gekookt en alles was meegenomen. Heerlijk om dan zo te kunnen eten met zijn allen. Ook de sambal tomaat waar ik aan verslaafd ben geraakt was niet vergeten. Ook hiervan zijn foto's toegevoegd.

Met het paspoort van Komang is het niet goed gekomen om op tijd samen te kunnen gaan reizen. Hoeveel telefoontjes ik heb moeten plegen om de juiste touwtjes te vinden om aan te trekken? Ik heb geen idee. Maar meerdere keren per dag bellen was eerder regel dan uitzondering. Uiteindelijk, maar dat was toen ik al thuis was, bleek het paspoort te zijn verzonden naar het adres van een travelagent. Het consulaat in Denpasar is verhuisd en dan wordt de post blijkbaar bezorgd bij het onder het consulaat gelegen reisbureau #@#$%&. Hij heeft nu zijn paspoort terug en kan bij immigratie in Singaraja een nieuw paspoort aanvragen. Ik schat dat het nog wel een week of twee kan duren voordat het nieuwe paspoort voorzien zal zijn van het zo fel begeerde MVV visum.

De laatste paar dagen van de vakantie was ik in Sanur. In een hotelletje waar ik nog niet eerder was geweest maar dat de beschrijving op Booking.com volledig heeft waargemaakt. Voor een ieder die naar Sanur wil reizen een aanrader: Asoka homestay. Maar tien kamers. En hagelnieuw en superschoon. Vlakbij het strand en dan het strandgedeeltje waar je nog warungs vindt in plaats van de mega grote resorts. Wacht niet te lang met het bezoeken van dit deel van Sanur want aan de andere kant van het doodlopende weggetje is een heel groot hotelcomplex aan het bouwen. Ik denk dat het dan wel gedaan zal zijn met de rust.

De voorlaatste dag van mijn vakantie ga ik nog even shoppen voor de vrienden en familie in Nederland. Bij Hardy's heb ik al een deel van de boodschappen kunnen doen en er staat alleen nog een bezoek aan Lotte (super Makro) op het programma. De afstand naar deze winkel is lopend niet te doen dus ik houd een taxi aan. De chauffeur spreekt drie woorden engels en ik spreek vijf woorden Bahasa Indonesia. Ik ben deze keer in het voordeel. Onderweg belanden we in een file en dat geeft ons de gelegenheid om elkaar wat foto's van familie te laten zien. Hij blijkt al vier jaar chauffeur te zijn en is ook al vier jaar aan het afbetalen voor de kosten van zijn rijbewijs. Van iedere rit mag hij 10% van de inkomsten houden. Als hij zonder meter rijdt is de GPS die ingebouwd zit in de taxi de manier waarop zijn baas alles kan controleren. Soms heeft hij maar drie ritjes per dag. Die leveren hem dan zo ongeveer Irp 45.000 op. Een eurootje of 3. Vrouw en kindje van 9 maanden zitten thuis (1 kamer in een "terima kost." zie ook: http://coffeeandfrangipani.com/blog/live-like-locals-kost-bali) Ik vraag hem of hij zin heeft om met mij te gaan winkelen. Hij doet liever even zijn ogen dicht terwijl hij in de auto op me wacht, hij heeft dienst van drie uur 's middags tot zes uur de volgende ochtend. "Take your time" zegt hij me nog. Niet wetend dat ik de enige vrouw ben die een hekel heeft aan winkelen. Ik race de winkel door om de nodige boodschappen te halen en eindig met een karretje met vooral onnodige boodschappen voor mij. Wat ik wel meeneem is een groothandel verpakking pampers, wat yoghurt, iets te drinken voor ons en een zak export kwaliteit mandarijnen. Als ik bij de auto terug ben is zijn verbazing voelbaar. Wat moet een vrouw van mijn leeftijd met zo'n megaverpakking pampers? Ik leg hem uit dat ik een paar cadeautjes voor zijn vrouw en dochtertje heb gekocht. De tranen schieten in zijn ogen. Zoiets geks heeft hij in vier jaar nog niet meegemaakt. Als ik dan ook nog zeg dat het me een goed idee lijkt om het gelijk maar even te gaan wegbrengen naar zijn vrouw is hij helemaal hoteldebotel. Ik mee? Naar zijn eenvoudige onderkomen en in een buurt waar ze misschien maar twee keer per maand een toerist zien? Geen probleem voor mij en ik weet hem ervan te overtuigen dat het ook voor hem geen probleem hoeft te zijn. We gaan iemand heel gelukkig maken. Met een pak pampers van 7 euro. Een half maandsalaris in slechte tijden. Ik krijg zijn telefoonnummer voor als ik weer terug kom op Bali. Hij wil dan graag een auto huren en mij naar Lovina brengen. Ik hoef dan alleen de huur en de benzine te betalen. En dat betekent zoveel als: voor de helft van de normale prijs een rit van een halve dag. Ik moet dan wel even mee om zijn familie in Singaraja te bezoeken. En of zijn vrouw en dochtertje dan ook mee kunnen komen? Tuurlijk. Hebben zij ook een keer vakantie. Wat kan een mens toch gelukkig zijn met vriendschap. Het duurt nog vier maanden maar ik bewaar zijn telefoonnummer zeker. En ga het vast ook gebruiken als ik op 1 september terug kom.

Nu ben ik alweer vijf dagen in Nederland. Heb mijn kleinkind mogen knuffelen, het nieuwe huis van Eva gezien en al hachee gegeten. Het was een geweldige reis. Eentje die ik niet snel zal vergeten.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen,

een dikke kussssss

Alita