Een verrassing met een raar smaakje

Hallo lieve allemaal,

Wat een bizar begin van deze reis. Alles wat ik zo zorgvuldig geheim had gehouden kreeg op Schiphol door één telefoontje een heel andere wending. Ik wist al ruim twee maanden dat ik mijn vrienden op Bali zou gaan verrassen met een extra flitsbezoek.
Alleen mijn chauffeur, die niet uit Lovina komt, en de man aan de receptie van mijn hotel wisten van mijn komst. De chauffeur kent hier verder geen vrienden en kennissen van mij dus dat was geen probleem. En de man aan de receptie is een super zwijgzaam type dus met een boeking onder mijn tweede naam zou het moeten lukken alles geheim te houden. Ik zag het plaatje al voor me als ik om half zes (ja 's morgens) op het strand zou verschijnen.

Alles wat gepland was kreeg op Schiphol een extra dimensie. Ik kreeg een telefoontje van Adek die me vertelde dat zijn vader was overleden. Zo moeilijk om dan mijn mond te houden. Dankzij de mobiele telefoon kon hij niet traceren waar ik was. Dat was een voordeel. Een overlijdensbericht krijgen op Schiphol is me jaren geleden ook al overkomen toen mijn vriendin Marjolein was overleden. De luchthaven heeft voor altijd de sfeer van trieste berichten gekregen. Gelukkig was ik deze keer niet alleen met mijn tranen. Een lieve vriend met een geduldige brede schouder was me komen uitzwaaien. Dat was een super lief gebaar dat ik goed kon gebruiken. @Maartje: heb je nachtcreme kunnen kopen, taxfree op Schiphol.

De vlucht via Shanghai was lang maar comfortabel. Ik had wederom drie stoelen voor mezelf. Shanghai is niet echt een luchthaven om blij van te worden en na 6 uur rondhangen in de kou was ik blij verder te kunnen. Zes uur nog naar Denpasar. Op twee stoelen in de staart van het vliegtuig. Ook dat was genoeg plek om te slapen. China Eastern is wel heel karig met eten en drinken aan boord. Aan degenen die het ook eens willen proberen: neem een dikke jas mee en wat voedzaams te eten. Mijn chauffeur stond keurig op tijd met mijn naam op een A4 te wachten. De wegen waren stil, geen regen onderweg en twee en half uur later kon ik de security medewerker wakker maken om mijn kamer sleutel te krijgen. Nog steeds geen eten.... alle warungs zijn tussen 01:00 en 03:30 dicht en een zak chips is geen maaltijd ;-(

Mijn gevoel voor tijd is tijdens de lange reis ernstig onder druk komen te staan wat maakte dat ik de enige was met een uitgeslapen gezicht op het strand om 05:30 uur. Een flink aantal vaste klanten had niet eens door dat ik was weggeweest. Toen Adek op de brommer aankwam was de verrassing wel compleet. Alle verbazing en blijdschap die je kunt bedenken vlogen als wolken in een storm over zijn gezicht. En de knuffel die ik kreeg bewees dat we echte vrienden zijn. Tranen in onze ogen.

Na de koffie even de familie bezocht die tenminste net zo blij was om me te zien. De kleine Alita was zelfs sprakeloos en dat wil heel wat zeggen. Ze knuffelt me plat met twee armpjes en twee beentjes. Ik word snel bijgepraat over de crematie die op 4 december wordt gehouden. Eerst was de bedoeling dat het op 2 december zou zijn maar na ruggespraak met de Holy Man is de datum toch aangepast. Een kleine week lang wordt het lichaam op ijs thuis bewaard. En elke dag wordt het gewassen.

Als ik om 9 uur, na het ontbijt, mijn bed zoek en vind heb ik veel om over na te denken. Toch weet ik het vier uur lang in diepe rust vol te houden. Voordat ik het weet is de dag voorbij en heb ik al heel veel kennissen gezien. Ik eet samen met de staff van villa Jaya martabak en lig vroeg in bed. Ik ben hier maar kort en kan me geen jetlag veroorloven.

Quote van de dag (van toeristen in het vliegtuig): we waren vorig jaar in Salmiak. De Bali kenners herkennen deze grap gelijk. Er wordt Seminyak bedoeld. Heb ze maar niet gecorrigeerd.

Voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke kusssss

Alita