Het Zeeuwse strand is leeg op zondagochtend

Hallo lieve allemaal,

En hier dan alweer de laatste krant van deze reis. Ik ben inmiddels terug in Nederland. De was is gedaan, de spullen opgeruimd en ik heb gisteren voor het eerst in drie weken weer zelf gekookt. Rijst met kip en roerbakgroenten, dat wel, aardappels, groenten en vlees hoeven van mij nog niet zo. Vanmorgen was het voor mij om vijf uur al ochtend. Met veel pijn en moeite heb ik me ertoe kunnen brengen om tot half zeven in bed te blijven maar toen was ik er wel echt klaar mee. Snel de hond gevraagd of het strand nog op dezelfde plaats te vinden is als voordat ik wegging. En voordat de drukte (hihi) zou beginnen waren Iris en ik al op het strand. Balletjes gooien, voelen hoe koud het water hier is en vooral lekker nagenieten van een fantastische vakantie. De belevenissen van de laatste dagen hebben jullie nog van me tegoed dus, daar komt het laatste deel dan aan!

Op de valreep was er best nog veel te doen in en rond het huis. De boekhouding van Rumah Lotus doorgenomen en me even, maar wel heel, erg als "boss" opgesteld. De glas-in-lood ramen die ik met veel pijn en moeite had meegenomen naar Bali moesten nog geplaatst worden. En eerlijk is eerlijk, gelukkig kwam ik Paul tegen die me aanbood dit "even" voor me te regelen. Zonder kosten. Hij had hetzelfde ook voor Marjolein gedaan zei hij, ook al waren ze gescheiden. Het waren ramen die hij zelf gemaakt had en voor het huis bestemd waren. Bovendien wist hij ook de "bovenfrees" te liggen die nodig was om de oude glaslatten eruit te halen. Ik, vertrouw de broer van Adek volledig maar ik zag al snel in dat het werken met zo'n "bovenfrees" voor de gemiddelde Balinees toch echt te hoog gegrepen is. Op de dag van vertrek stond Paul voor de deur, of eigenlijk voor de veranda, en binnen twee uur was de keuken een chaos, zaagsel overal. Maar twee van de vier ramen waren al vervangen. Super trots was ik dat het zo goed en snel ging. Jammer genoeg was nog niet alles klaar toen ik wegging maar de kleine Gomang zou Paul verder helpen met vasthouden van het volgende raam en het schoonmaken van de keuken. Tussendoor nog wel even snel naar huis om de kleine meid te voeden. En in die tijd zou Paskal het even van haar overnemen...... Wat een slecht idee was dat! Paskal die geen woord tegen Paul zegt en Paul die te trots is om Paskal om hulp te vragen. De "boss" in mij kwam boven. En met een gezicht dat geen tegenspraak duldde heb ik Paskal in de keuken bij Paul aan het werk gezet. Oeffff, dat was even tegen het zere been maar ja, ik was boss en niet Paskal!

Verder heb ik nog snel met Adek een bezoek gebracht aan de andere basisschool in Lovina om nog twee sponsorkinderen te zoeken. Het bleek dat ik de eerste keer naar de "verkeerde" basisschool was geweest. Maar daar heb ik wel een meisje gevonden dat een sponsor nodig heeft en Tjeerd (van scholingsprojectbali) had al iemand op het oog. Die match is in elk geval gemaakt ook al is het niet op de school die in eerste instantie de bedoeling was. Gelukkig maar want op de andere school hadden ze op dit moment geen kandidaten uit groep 1 of 2. Ja, wel uit de hogere klassen maar dat was niet mijn opdracht dus, Tjeerd, zodra jij er bent kun je een keuze maken uit het lijstje dat ze voor je zullen maken.

De 16e was dan echt de dag van vertrek. Maar goed dat ik het op tijd heb ontdekt dat de 17e (mijn vluchtdatum) niet op donderdag maar op vrijdag was. Zal je toch gebeuren dat je een dag te vroeg op het vliegveld staat. Donderdag de 16e dus met mijn lieve vrienden Adek en Suci en de kleine Alita op pad naar Padangbai voor een laatste avond in Bali. Adek en Suci konden zo een verlate honeymoon houden en ik kon Koming nog bezoeken in Sunshine Bar. Het was een super succes. We hebben allemaal met straaltjes genoten en ik kan iedereen aanraden hier een keer naar toe te gaan. Hartelijke ontvangst bij Kerti Hotel waar ik niet meer over de prijs van de kamer hoef te onderhandelen omdat ze me ondertussen wel kennen en bij Koming even Eva via Skype groen van jaloezie weten te krijgen. Na een paar biertjes en een "paar" cocktails is het dan toch echt tijd om te gaan slapen. We hoeven gelukkig pas om tien uur de kamer te verlaten en hebben zo alle tijd voor een heerlijk ontbijtje en een laatste uurtje met Alita op het strand. Leaving on a jetplane gonst nog lang na in mijn hoofd. Zonder tranen deze keer. Ik ga in november terug! En zoals Adek me heel wijs weet te vertellen: als je niet vertrekt kun je ook niet terug komen :-)

Ik zal nog een kleine selectie van de foto's toevoegen dus neem gerust nog even een kijkje. Voor nu, voor iedereen een dikke knuffel en voor degenen die het op prijs stellen, een dikke kussss !

Alita